Όνειρο θερινής νυκτός το ευρυζωνικό διαδίκτυο νέας γενιάς στην ύπαιθρο

Στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ κατατάσσεται η Ελλάδα

Όνειρο θερινής νυκτός το ευρυζωνικό διαδίκτυο νέας γενιάς στην ύπαιθρο

Η στρατηγική της ΕΕ για μια ενιαία ψηφιακή αγορά φέρνει στο προσκήνιο τα προβλήματα των περιοχών της υπαίθρου. Η απόφαση ότι μέχρι το έτος 2020 πρέπει να υπάρξει καθολική κάλυψη για ταχύτητες τουλάχιστον 30 Μbps και 50% κάλυψη για ταχύτητες 100 Μbps αναδεικνύει την υστέρηση του αγροτικού χώρου.

Στις αρχές του 2015, το 60% των νοικοκυριών της ΕΕ είχαν πρόσβαση σε ευρυζωνικές υπηρεσίες υψηλής ταχύτητας. Αντίθετα, όπως απεικονίζεται στον σχετικό πίνακα, το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 25% για τις περιοχές της υπαίθρου. Αυτή η «ψηφιακή διαίρεση» οφείλεται στη χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα και στη μικρότερη ζήτηση της υπαίθρου σε σύγκριση με τα αστικά κέντρα.

Ωστόσο, η διαίρεση υπαίθρου-πόλης έχει και έντονα εθνικά χαρακτηριστικά. Όπως προκύπτει από τον σχετικό πίνακα, η ελληνική ύπαιθρος μαζί με αυτές της Ιταλίας και της Βουλγαρίας έχουν σχεδόν μηδενική πρόσβαση στις υπηρεσίες της νέας γενιάς διαδικτύου υψηλών ταχυτήτων.

Επιπτώσεις

Η ΕΕ εκτιμά ότι οι επιπτώσεις αυτής της υστέρησης είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Κατ’ αρχάς, η ισοδύναμη πρόσβαση στην αγορά, στην ταχύτητα συναλλαγών και στην προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών σημαίνει ότι οι περιοχές της υπαίθρου μπορούν να αποκτήσουν ακόμη και συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των πόλεων. Το χαμηλότερο κόστος εγκατάστασης και η ποιότητα ζωής μπορούν να προσελκύσουν σημαντικό αριθμό επιχειρήσεων.

Επιπλέον, η διασφάλιση σύγχρονων υποδομών επικοινωνίας θα οδηγήσει μεγάλες επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων να προτιμήσουν την ύπαιθρο και τη γειτνίασή της με την παραγωγή των πρώτων υλών, παρά τα αστικά κέντρα, όπως συχνά συμβαίνει σήμερα.

Μια τρίτη παράμετρος είναι η ενίσχυση της οικονομικής διαφοροποίησης. Πολλές περιοχές της ελληνικής υπαίθρου, για παράδειγμα, στηρίζονται στην παροχή υπηρεσιών τουρισμού, στην ανάδειξη πολιτιστικών και περιβαλλοντικών υποδομών. Η σύνδεση με ιστοσελίδες, κινητά και GPS αποτελεί προϋπόθεση για την πολυδραστηριότητα των κατοίκων της υπαίθρου.

Τέλος, υπάρχει και η παράμετρος της παροχής υπηρεσιών. Η καλύτερη σύνδεση της υπαίθρου με εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και ψυχαγωγικές δράσεις, η καλύτερη πρόσβαση με τις υπηρεσίες του κράτους, της αυτοδιοίκησης και της τηλεϊατρικής βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στην ύπαιθρο, καθώς και την οικονομική και κοινωνική συνοχή της.

Ν. Λάππας