Με το Απολλώνιο φως να λούζει και να δανείζει το όνομα του στην κατάλευκη Κυκλαδίτικη χώρα του νησιού, η Απολλωνία και τα γύρω χωριά, Αρτεμώνας, Κάστρο, Καμάρες, Βαθύ και Μέγας Γιαλός μας υποδέχτηκαν στη Σίφνο, μαγεύοντας με τις αποχρώσεις του λευκού και του γαλάζιου.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή καταλάβαμε ότι βρισκόμαστε σε ένα διαφορετικό νησί των Κυκλάδων καθώς ελαιόδεντρα, αμπελώνες, κάπαρη, φραγκόσυκα, δημητριακά (ρεβύθια) και κάθε λογής αρωματικών φυτών κάλυπταν το έδαφος της.
Στις ελάχιστες , αλλά εύφορες, πεδινές εκτάσεις του νησιού δεν έλειπαν και οι καλλιέργειες κηπευτικών και φρούτων δίνοντας σου την αίσθηση ότι το νησί του περίφημου Νικόλαου Τσελεμεντέ, παρά το μικρό του μέγεθος (μόλις 74 τ.χλμ.), είναι αυτάρκες και μπορεί να καλύψει όλες τις επισιτιστικές ανάγκες των περίπου 2.500 φιλόξενων κατοίκων του.
Χαρακτηριστικό και του Σιφνέικου τοπίου, οι περίφημες αναβαθμίδες, δίνουν στους παραγωγούς ένα μικρό κομμάτι επιπλέον καλλιεργήσιμης γης βοηθώντας τους να δαμάσουν το κατά τα άλλα ορεινό ανάγλυφο του νησιού.
Απαρατήρητα σίγουρα όμως δεν περνούν οι αγελάδες και τα αιγοπρόβατα που συναντάς σε στάνες και κοπάδια σε διάφορα σημεία του νησιού, προσφέροντας την πολύτιμη πρώτη ύλη τους στους παραγωγούς και τους τυροκόμους για την δημιουργία της περίφημης Σιφνέικης μανούρας (τύπος τυριού).
Με την κάπαρη να φυτρώνει ακόμα και μέσα στις αυλές των σπιτιών μία δοκιμή της Σιφνέικης καπαροσαλάτας σε κάποια από τις παραδοσιακές ταβέρνες του νησιού θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Αλλά και η παραδοσιακή συνταγή του «μαστέλο», με ντόπιο κατσικάκι ή αρνάκι, θα επιβεβαιώσει την φήμη και την Σιφνέικη καταγωγή του πρώτου, διεθνώς καταξιωμένου Έλληνα σεφ, Νικόλαου Τσελεμεντέ.
Διαβάστε ακόμη: Στη Σίφνο του τουρισμού, της μανούρας και των ευκαιριών
