Πριν από λίγες ημέρες, τέθηκαν σε ισχύ οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τους τρόπους πληρωμής και εξόφλησης των παραγωγών νωπών και ευαλλοίωτων προϊόντων. Δηλαδή, όλων των κηπευτικών, φρούτων, κρεάτων, γάλακτος, αβγών και αλιευμάτων, ή περίπου της μισής αξίας της αγροτικής παραγωγής.
Φιλοδοξία των ρυθμίσεων αυτών αποτελεί η αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος των πολύμηνων καθυστερήσεων πληρωμών των αγροτών και της εξόφλησής τους εντός 60 ημερών.
Ρεπορτάζ της «ΥΧ», που δημοσιεύεται στο φύλλο αυτό, καταδεικνύει ότι λίγα έχουν αλλάξει. Ο αγοραστής του προϊόντος εκδίδει επιταγή, συχνά για ένα μέρος της παραγωγής, στον αγρότη. Αυτός, με τη σειρά του, δίνει την επιταγή σε κατάστημα εφοδίων για την κάλυψη καλλιεργητικών αναγκών. Τα καταστήματα δίνουν τις επιταγές στις εταιρείες εισροών. Η αρχική επιταγή που αλλάζει χέρια δεν είναι 60 ημερών, αλλά, όπως τουλάχιστον απορρέει από το ρεπορτάζ, πολύμηνη. Και η κατάσταση αυτή συνεχίζεται παρά την ψήφιση του νόμου.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, πολλοί ήταν εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι οι αλυσίδες λιανικής, που ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος, δεν θα υποχρεωθούν να εφαρμόσουν ουσιαστικά τον νόμο.
Ένα είναι βέβαιο. Υγιής ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα με αυτήν τη χρηματοδοτική ρευστότητα και με αυτές τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές δεν μπορεί να υπάρξει. Και το αρμόδιο υπουργείο έχει πλέον στα χέρια του, όπως ισχυρίστηκε στη Βουλή, τα πιο αποτελεσματικά μέσα.
Εμείς αναμένουμε και κρίνουμε.
