Από το 2008 είχα να ακούσω τη λέξη «βέτο» από χείλη Έλληνα πολιτικού. Οκτώ χρόνια μετά το βέτο της χώρας μας για τα Σκόπια και το θέμα της ονομασίας, ήρθε το θέμα της προστασίας της ΠΟΠ φέτας. Βέβαια, για να μη σας μπερδεύω, από το «σκοπεύω» μέχρι το «θέτω» ο δρόμος είναι μεγάλος, αλλά η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ το άφησε να εννοηθεί ως ενδεχόμενο.
- Googlάρισμα
Μπορούμε, όμως, μόνο με ένα βέτο να σώσουμε τη φέτα και όλα τα υπόλοιπα ΠΟΠ αγροτικά προϊόντα που κινδυνεύουν από την TTIP; Είναι μόνο η Ελλάδα που πλήττεται; Αυτά με απασχολούν όλο αυτό το διάστημα σχετικά με το θέμα. Γι’ αυτό σκέφθηκα να ενημερωθώ, να googlάρω. Βλέπω, λοιπόν, ότι και οι γείτονές μας οι Ιταλοί έχουν το ίδιο πρόβλημα με την παρμεζάνα και τις απομιμήσεις της, η αξία των οποίων έχει πια περάσει αυτήν της αυθεντικής.
- Η ισχύς εν τη ενώσει
Αυτοί, όμως, όπως διαπιστώνω, εφαρμόζουν άλλες πρακτικές για να προστατεύσουν τα προϊόντα τους. Επιμένουν σε ένα εθνικό μάρκετινγκ, στο οποίο συμμετέχουν όλοι: αγελαδοτρόφοι, τυροκόμοι, περιφέρειες και κράτος. Από αυτούς πρέπει να παραδειγματιστούμε και να αντιληφθούμε, όσο είναι νωρίς, ότι κανείς από μόνος του δεν μπορεί να πετύχει.
- Ας παραδειγματιστούμε
Οι Ιταλοί, που λέτε, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την Πάρμα σε παγκόσμιο κέντρο γαστρονομικού τουρισμού, με μουσεία, πιστοποιημένους γαστρο-ξεναγούς, επισκέψιμα τυροκομεία κ.λπ., προωθώντας τη δική τους ναυαρχίδα στο τυρί! Εμείς, πάλι, τι κάνουμε τόσα χρόνια;
