Το σπουδαιότερο γεγονός αυτών των ημερών αφορά τις συζητήσεις για το νομοσχέδιο των νωπών και ευαλλοίωτων αγροτικών προϊόντων. Την προηγούμενη Τρίτη, δεκάδες φορείς της αγροδιατροφής, κάποιοι μάλιστα με υψηλό βαθμό τεκμηρίωσης, παρουσίασαν στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τις θέσεις τους, για δύο ζητήματα μεγάλης σημασίας.
Αφενός του τρόπου πληρωμής και εξόφλησης των παραγωγών φρούτων, λαχανικών, γάλακτος και κρέατος, δηλαδή της μισής, περίπου σε αξία, αγροτικής παραγωγής. Αφετέρου, τα ζητήματα αναγραφής της προέλευσης του γάλακτος ή των γαλακτοκομικών προϊόντων ευρύτερα, καθώς και του κρέατος.
Κοινή συνισταμένη όσων συμμετείχαν ήταν ότι, ενώ το νομοσχέδιο κινείται προς μία θετική κατεύθυνση, απαιτούνται κάποιες κρίσιμες παρεμβάσεις και βελτιώσεις, ώστε αυτό να αποτελέσει καταλύτη ευρύτερων αλλαγών. Οι ρυθμίσεις αυτές σχετίζονται, κατ’ αρχήν, με τη διάρκεια της επιταγής, το σύστημα ελέγχου, και πρωτίστως, με το ποιους δεσμεύει ο ανώτατος χρόνος εξόφλησης των 60 ημερών. Πολλοί θεωρούν ότι το νομοσχέδιο επιβάλλει την υποχρέωση αυτή μόνο στους πρώτους αγοραστές των νωπών προϊόντων και όχι στις αλυσίδες λιανικής που αγοράζουν επεξεργασμένα προϊόντα από κάποια βιομηχανική ή χονδρεμπορική επιχείρηση. Έτσι, ενώ, για παράδειγμα, το τυροκομείο θα οφείλει να εξοφλεί σε 60 ημέρες, δεν θα ισχύει η ίδια υποχρέωση της αλυσίδας λιανικής προς το τυροκομείο. Η δεύτερη ρύθμιση που κρίνεται επιβεβλημένη είναι η υποχρεωτική αναγραφή της χώρας άμελξης.
Είναι αυτές οι βελτιώσεις που μπορούν να περιορίσουν σημαντικά το φαινόμενο της μεταχρονολογημένης εξόφλησης μεγάλων παραγωγικών τμημάτων της αγροδιατροφής, σε μια περίοδο βαθιάς χρηματοπιστωτικής στενότητας από τα σούπερ μάρκετ, τη στιγμή που τα ίδια εισπράττουν μετρητά σε καθημερινή βάση. Είναι αυτές οι βελτιώσεις που μπορούν να περιορίσουν το φαινόμενο της κατανάλωσης υποτιθέμενων «ντόπιων» γαλακτοκομικών και κρεάτων που, κατά «περίεργο» τρόπο, προέρχονται από κάποια χώρα της Βαλκανικής ή της Βόρειας Ευρώπης.
