Αθ. Τσαυτάρης: Πρωτοπόροι επιχειρηματίες παράγουν «χρυσό» λάδι

Αθ. Τσαυράρης: Πρωτοπόροι επιχειρηματίες παράγουν «χρυσό» λάδι

Άρθρο – γνώμη σχετικά με τις προοπτικές και τις δυνατότητες της ελληνικής γεωργίας δημοσιεύει στην εφημερίδα τα Νέα, ο καθηγητής και πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων  Αθανάσιος Τσαυτάρης.

Μιλώντας για τα αγροτικά προϊόντα που θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο μέλλον της ελληνικής γεωργίας, ο καθηγητής αναφέρει: «οι καλλιέργειες που φαίνεται πώς μπορούν να τραβήξουν ως μπροστάρικα άλογα την ανάπτυξη και τη σωτηρία του τόπου είναι: τα αμπέλια μαζί με το κρασί, τα επιτραπέζια σταφύλια και οι σταφίδες, καθώς επίσης η ελιά μαζί με το λάδι και τις προβιοτικές ζυμωμένες ελιές».

Επίσης αναφέρθηκε και στους επιχειρηματίες παραγωγούς τονίζοντας ότι: «Πραγματικά πρωτοπόροι επιχειρηματίες καλλιεργούν την ελιά παράγοντας πραγματικό “χρυσό” λάδι και γίνονται πρότυπα. Τα ίδια ισχύουν και για τον καρπό της ελιάς και τις ζυμωμένες ελιές (τουρσιά)».

Το άρθρο του Αθ. Τσαυτάρη στην εφημερίδα «Τα Νέα»

Το ότι η γεωργία για ακόμη μία φορά θα χρειαστεί «να πάρει το Έθνος στα χέρια της» αποτελεί μια επιτακτική και άμεση κίνηση που θα φέρει χρήματα στον τόπο.

Γυρίζοντας πίσω, θα δούμε τους παππούδες μας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή να στηρίζονται κυρίως στην καλλιέργεια ξηρικών εδαφών με καπνό για εξαγωγές και σιτηρά για το ψωμί τους. Όσο για τους γονείς μας, μετά τον Β’ Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο στηρίχτηκαν στο βαμβάκι, σε αρδευόμενα κυρίως εδάφη. Καπνός και βαμβάκι καλλιεργούνταν σε μεγάλες εκτάσεις και έδιναν μεγάλες παραγωγές εξαιρετικής ποιότητας προϊόντων, ανθεκτικών στην αποθήκευση και τη μεταφορά. Το σύνολο των προϊόντων αυτών μεταποιούνταν στον τόπο μας για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και για σημαντικές εξαγωγές, εξασφαλίζοντας δουλειά σε εκατομμύρια εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, πολυδύναμα ινστιτούτα και οργανισμοί υποστήριζαν το σύνολο της αλυσίδας μέχρι και τις εξαγωγές, φέρνοντας συνάλλαγμα στον τόπο μας.

Το βαμβάκι κρατά ακόμη, ενώ μετά τη συμφωνία της χώρας με τη Philip –Morris οι καλλιεργούμενες εκτάσεις καπνού πολλαπλασιάστηκαν. Αμφότερα θα βοηθήσουν σίγουρα στην ανάπτυξη, μαζί με φρούτα, πράσινο σπαράγγι, φέτα ΠΟΠ (όπως και άλλα προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ), ψάρια και όστρακα υδατοκαλλιεργειών, όσπρια, σκληρό σιτάρι, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτικά είδη, κ.ά.

Δεν θα είναι όμως αυτά τα «κύρια άλογα» του αγροτικού τομέα που θα σύρουν μπροστά το άρμα της ανάπτυξης. Σήμερα, με τα ίδια κριτήρια οι καλλιέργειες που φαίνεται πώς μπορούν να τραβήξουν ως μπροστάρικα άλογα την ανάπτυξη και τη σωτηρία του τόπου είναι: τα αμπέλια μαζί με το κρασί, τα επιτραπέζια σταφύλια και οι σταφίδες, καθώς επίσης η ελιά μαζί με το λάδι και τις προβιοτικές ζυμωμένες ελιές.

Καλλιεργούνται ήδη σε χιλιάδες στρέμματα, παράγοντας εξαιρετικά προϊόντα που μεταποιούνται πλήρως στον τόπο μας απασχολώντας εκατοντάδες χιλιάδες χέρια. Υπάρχει γνώση και μακροχρόνια εμπειρία, επειδή υπάρχουν ήδη σημαντικές πρόοδοι, τόσο στα συστήματα καλλιέργειας όσο και στη μεταποίηση και την εμπορία όπου ήδη εισέρχεται πλήθος από παραγωγούς και επιχειρηματίες, εξαιρετικά μορφωμένοι και έμπειροι.

Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τον στρατηγικό ρόλο της ποιότητας στην προώθηση, τις εξαγωγές και τη σημασία συλλογικών δράσεων, οι παραγωγοί έχουν διάθεση για συνενώσεις σε μεγαλύτερα σχήματα. Οι πρόσφατες τριτοβάθμιες οργανώσεις τους βοήθησαν στα παραπάνω όπως ακριβώς είχαν κάνει οι παλαιοί οργανισμοί.

Η στασιμότητα στην ποιότητα λαδιού, κυρίως ένεκα των «αμαρτωλών» ενώσεων και των παλαιωμένων ελαιοτριβείων, ευτυχώς τελειώνει. Τα επιδοτούμενα, νέα, δύο φάσεων ελαιοτριβεία, αναβαθμίζουν την ποιότητα. Πραγματικά πρωτοπόροι επιχειρηματίες καλλιεργούν την ελιά παράγοντας πραγματικό «χρυσό» λάδι και γίνονται πρότυπα. Τα ίδια ισχύουν και για τον καρπό της ελιάς και τις ζυμωμένες ελιές (τουρσιά). Η αναδυόμενη προβιοτική της αξία δημιουργεί μόνο θετικές προοπτικές. Τόσο οι παλιές ποικιλίες αμπέλου και ελιάς όσο και το εξαιρετικό μας κλίμα αποτελούν στέρεα πλεονεκτήματα. Υπάρχουν επίσης σημαντικές έρευνες όπως αυτές πάνω στα γονιδιώματα αμπέλου – ελιάς και οι μελέτες τους θα βοηθήσουν κι αυτές την ανάπτυξη.

Είναι σημαντικό ότι ελιά και αμπέλι είναι πολυετείς καλλιέργειες (σε σύγκριση με τον καπνό και το βαμβάκι που είναι ετήσιες) και επιδοτούνται γενναία χάρη στο πρασίνισμα της νέας ΚΑΠ. Η συνέργεια των δύο προϊόντων με τον τουρισμό θα είναι η πιο απτή απόδειξη των δυνατοτήτων αλληλοϋποστήριξης των τομέων της γεωργίας και του τουρισμού.

Οι επερχόμενες κλιματικές αλλαγές στην ελιά – αντίθετα απ’ ό,τι στο αμπέλι που προβλέπεται να επηρεαστεί αρνητικά – αναμένεται να ανεβάσουν την παραγωγικότητα των ελαιώνων κατά 15%. Οι ίδιες κλιματικές αλλαγές προβλέπεται να μειώσουν την παραγωγικότητα των ελαιώνων  στις ανταγωνίστριές μας χώρες Ιταλία, Ισπανία και Αίγυπτο. Οι ευκαιρίες είναι προφανείς. Παρά την κρίση και τις δυσκολίες λοιπόν, οι εξαγωγές από τις σοδειές του 2014 αυξήθηκαν κατά 11% το 2015, ξεπερνώντας τα 6 δις ευρώ. Μεράκι θέλει και δουλειά από όλους. Αλλά και κρατική μέριμνα. Σηκώστε λοιπόν τα μανίκια και μην ακούτε κανέναν.