«Ήμουν νιός και γέρασα»… και ακόμα να δω την περιβόητη αναγραφή της χώρας προέλευσης στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα, που πάνω από μια δεκαετία ζητούν επίμονα οι αγελαδοτρόφοι, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα στην πράξη.
Υποσχέσεις ακούμε από τους εκάστοτε αρμόδιους υπουργούς, αλλά τα χρόνια κυλούν σαν το νεράκι και τα προβλήματα παραμένουν άλυτα… Από τις αποκαλύψεις για το καρτέλ στο γάλα το 2006, δέκα χρόνια μετά, με την κατάρρευση των τιμών παραγωγού, τις ελληνοποιήσεις των προϊόντων, το δυσθεώρητο κόστος στις ζωοτροφές, τι έχει γίνει άραγε;
Η Πολιτεία και σαφώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, άφησαν τόσα χρόνια απροστάτευτο και στην τύχη του έναν κλάδο που κάποτε έδινε ζωή στα χωριά της υπαίθρου και οικονομική «ανάσα» στις ορεινές κυρίως περιοχές. Κι αναρωτιέμαι… αν δεν στηριχτεί τώρα η κτηνοτροφία, που περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της, πώς και με ποιο τρόπο θα καταφέρει να ορθοποδήσει; Τι περιμένουν οι ιθύνοντες; Nα κλείσουν όλες οι στάνες και τα μαντριά;
Οι συσκέψεις είναι απανωτές το τελευταίο διάστημα στο ΥΠΑΑΤ και οι εξαγγελίες για τη στήριξη του κλάδου ευπρόσδεκτες. Ωστόσο, στην πλατεία Βάθη θα πρέπει να βιαστούν για το σχέδιο δράσης στήριξης της αγελαδοτροφίας, που ο αναπληρωτής υπουργός, Μ. Μπόλαρης, εξήγγειλε ότι σύντομα θα τεθεί σε εφαρμογή. «Έρχονται χειρότερες μέρες για τον κλάδο μας» φωνάζουν από την άλλη μεριά οι κτηνοτρόφοι, και όλα δείχνουν πως, αν δεν τους αφουγκραστούν έγκαιρα οι αρμόδιοι υπουργοί, «μαζί με τον χυλό θα φυσάνε και το γιαούρτι!»
