«Ο κτηνοτρόφος αρμέγει το πρωί και δεν ξέρει πόσο θα πουλήσει». Με αυτόν τον ανάγλυφο τρόπο αποδίδει την κατάσταση που διαμορφώνεται για τους γαλακτοπαραγωγούς αγελαδοτρόφους ο πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού «Θρακών Αμνός», Χρ. Παρασχούδης. Όπως σημείωσε, μιλώντας στην «ΥΧ», «οι Ευρωπαίοι δεν μπόρεσαν να διοχετεύσουν το γάλα τους ούτε στη Ρωσία, λόγω του εμπάργκο, ούτε στην Κίνα, με αποτέλεσμα η τιμή του για τον παραγωγό να έχει πάρει την κατιούσα».
Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τον ίδιο, το αγελαδινό γάλα αγοράζεται από τις γαλακτοβιομηχανίες στα 32 λεπτά το ευρώ «όταν το κόστος παραγωγής είναι 34 λεπτά». Την ίδια στιγμή, οι τιμές στο ράφι των σούπερ μάρκετ δεν έχουν μειωθεί ούτε σεντ, με το παστεριωμένο να πωλείται σταθερά τον τελευταίο καιρό στα 0,96 – 1,45 ευρώ το λίτρο.
Το πρόβειο γάλα κατά μέσο όρο πανελλαδικά το δίνει ο παραγωγός στα 94 λεπτά το κιλό και το γίδινο στα 57 λεπτά. Ο Χρ. Παρασχούδης καταγγέλλει ότι εν μέσω γαλακτικής περιόδου, μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες, επικαλούμενες «κρίση στη φέτα», επιχειρούν να μειώσουν κατά 5 – 10 λεπτά το λίτρο την τιμή του αιγοπρόβειου γάλακτος. «Πού την είδαν οι γαλακτοβιομήχανοι την κρίση στη φέτα; Είμαστε πρώτη χώρα σε παραγωγή γίδινου γάλακτος και τρίτη σε παραγωγή πρόβειου.
Πού είδαν την κρίση και έρχονται μέσα στη σεζόν, η Ευρωφάρμα, η Ροδόπη και όλοι αυτοί και ζητάνε μείωση 5 – 10 λεπτά το κιλό, όταν μάλιστα, το προϊόν τους δεν έχει υποστεί καμία μείωση στον καταναλωτή, αντίθετα έχουν κάνει ανατιμήσεις;», υπογραμμίζει.
Στην ερώτηση πώς διαμορφώνεται η τιμή στα αμνοερίφια αυτόν τον καιρό, ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού μάς είπε χαρακτηριστικά: «Στην Ελλάδα έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία τις τιμές να τις καθορίζει ο αγοραστής. Το αμνοερίφιο είναι… όπως το καρπούζι στο χωράφι: εάν δε σφαχτεί στην ώρα του και μεγαλώσει, χάνει την αξία του. Στα μέρη μας, τουλάχιστον, έρχεται ο έμπορος μέσα στον στάβλο και καθορίζει την τιμή μόνος του. Εάν συμφωνήσουν δέκα μεσάζοντες και δέκα έμποροι, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Οι τιμές καταρρέουν».
«Εάν ο κτηνοτρόφος δεν μπει στη διαδικασία της συλλογικότητας, να μεταποιεί ο ίδιος το προϊόν του, είναι αδύνατο να πάρει υπεραξία και να πατάξουμε το κύκλωμα που λυμαίνεται δεκάδες χρόνια τον πρωτογενή τομέα», καταλήγει.
Μελίνα Ζιάγκου
