Το αγριοκούνελο, συγγενής του λαγού, κυκλοφορεί τη νύχτα, ζει σε αγέλες και, όταν εντοπίσει τον κίνδυνο, αναπτύσσει εκπληκτική ταχύτητα από τα πρώτα κιόλας μέτρα. Τρυπώνει μέσα σε λαγούμια στο έδαφος, όπου και φωλιάζει. Συνάμα, είναι και… ζημιάρικο, αφού οι καταστροφές που προκαλεί είναι τεράστιες, ειδικά στις αγροτικές καλλιέργειες. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι είναι το μοναδικό θήραμα που το κυνήγι του επιτρέπεται μέχρι τις 10 Μάρτη, παρόλο που η κυνηγετική περίοδος για όλα τα υπόλοιπα θηράματα ολοκληρώνεται στις 28 Φλεβάρη.
Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει περιορισμός σε ό, τι αφορά τον αριθμό θήρευσής του. Επίσης, κατ’ εξαίρεση, για τη φετινή κυνηγετική περίοδο επιτρέπεται η αγοραπωλησία του αγριοκούνελου στη Λήμνο και την Θηρασία, όπου οι υπερπληθυσμοί έχουν διαταράξει το οικοσύστημα και έχουν δημιουργήσει, ήδη, σοβαρά προβλήματα και καταστροφές στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις.
Το αγριοκούνελο το συναντάμε ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Είναι το μοναδικό λαγοειδές που σκάβει τεράστια λαγούμια, με πολλές στοές και… δωμάτια με διαφορετικές εξόδους. Αγαπημένα του μέρη είναι τα πυκνά δάση, αλλά και οι πεδινές εκτάσεις, ζει σε περιοχές με θάμνους, κοντά σε ποταμούς, όπως, επίσης, και κοντά σε καλλιέργειες.
Στο… λαγούμι του
Κατά την διάρκεια της ημέρας, το αγριοκούνελο παραμένει κρυμμένο στο λαγούμι του και είναι αδύνατον να βρεθεί έξω. Εάν, όμως, για κάποιο λόγο, είναι εκτός φωλιάς, δεν θα απομακρυνθεί, αλλά θα βρίσκεται κοντά στην τρύπα του, στην οποία καταφεύγει με αστραπιαίες κινήσεις στον παραμικρό θόρυβο. Όταν ξεμυτίζει από το λαγούμι του για να βρει τροφή είναι είτε πολύ νωρίς το πρωί, σχεδόν αξημέρωτα, είτε πολύ αργά το βράδυ.
Οι συνήθειες του εξαρτώνται άμεσα από τον καιρό. Ειδικά σε περίοδο έντονων βροχοπτώσεων, μένει χωμένο στο λαγούμι του. Εάν τύχει και βραχεί ενώ τρέφεται έξω, περιμένει να στεγνώσει το τρίχωμά του για να ξαναγυρίσει στο καταφύγιό του. Η αίσθηση του κινδύνου το αφυπνίζει αμέσως. Μόλις τον αντιληφθεί, σηκώνεται όρθιο στα πίσω πόδια του και –εφόσον επιβεβαιωθεί ο κίνδυνος– χτυπά δυνατά τα πόδια του στο έδαφος και εξαφανίζεται γρήγορα.
Τη στιγμή εκείνη είναι που μπορούν να το ανακαλύψουν τα σκυλιά. Με ιδιαίτερη επιμονή και υπομονή τα ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, σκαλίζουν το έδαφος, το αναγκάζουν να ξεφωλιάσει από την τρύπα του και τότε ξεκινά το πραγματικό κυνήγι. Οι ταχύτητες που αναπτύσσουν τόσο τα αγριοκούνελα όσο και τα σκυλιά είναι απίστευτες. Όμως, όπως όλοι οι δρομείς ταχύτητας, έτσι και το θήραμα αυτό κάποια στιγμή θα κουραστεί. Εάν βρίσκεται μακριά από την κύρια τρύπα του, προσπαθεί να βρει εναλλακτικές λύσεις και θα προσπαθήσει να κρυφτεί σε πιο μικρές τρύπες, σε βράχους, σε θάμνους.
Όταν ξεκινήσει η καταδίωξη, είναι, ίσως, η ευκαιρία για τον κυνηγό να τουφεκίσει. Ιδανικά σκυλιά για το κυνήγι του αγριοκούνελου είναι τα ταχυκίνητα πόιντερ. Τα Πόιντερ Σέττερ είναι, επίσης, καλοί βοηθοί, καθώς η συνήθειά τους να ψάχνουν ιχνηλατώντας στο έδαφος, είναι ένα γνώρισμα που μπορεί να φανεί ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Το κυνήγι του αγριοκούνελου, συνήθως, διεξάγεται από σταθερή θέση-καρτέρι, ωστόσο η ύπαρξη ενός σπρίνγκερ σπάνιελ –και μάλιστα καλά εκπαιδευμένου με διάθεση για περπάτημα σε κατάλληλα μέρη– μπορεί να διευκολύνει το επιθυμητό, για τον κυνηγό, αποτέλεσμα.
Συγχρόνως όλα τα σκυλιά φέρμας παθιάζονται με το κυνηγητό πίσω από αγριοκούνελο και γίνονται εξαιρετικά εργαλεία στο κυνήγι του.
Κυνήγι, ακόμη και με… νυφίτσα
Πέρα, όμως, από το κυνήγι με σκύλο, ενδείκνυται και το κυνήγι με αεροβόλο, αλλά και με άλλα ζωντανά –εκπαιδευμένα– μικρά αρπακτικά, όπως νυφίτσα και κουνάβι, που βοηθούν στο ξελαγούμιασμα. Βέβαια, το κυνήγι με τα μικρά αρπακτικά συνηθίζεται περισσότερο στην Αγγλία, όπου, επίσης, υπάρχει υπερπληθυσμός αγριοκούνελων.
Επίσης, επειδή ακριβώς τα αγριοκούνελα βγαίνουν τη νύχτα, μπορούν να στηθούν και παγίδες τύπου καταπακτής, προκειμένου να τα πιάσουν ζωντανά. Απαραίτητο, βέβαια, εργαλείο για το κυνήγι τη νύχτα είναι τα δυνατά φώτα. Ένας ακόμη τρόπος κυνηγιού, που αποτελεί και πρακτική των Ελλήνων κυνηγών, είναι και το… σκάψιμο για εύκολο ξετρύπωμα. Πρέπει, όμως, να ληφθεί υπ’ όψη ότι τα αγριοκούνελα και τότε θα καταφέρουν να κρυφτούν, αφού οι φωλιές τους, όπως αναφέραμε, έχουν διάφορες στοές και… δωμάτια.
Ιδανικά όπλα θεωρούνται τα ραβδωτά τουφέκια με διόπτρες και σιγαστήρες, καθώς και τα τουφέκια με διόπτρες νυκτός. Τα φυσίγγια πρέπει να είναι ελαφρών γομώσεων και τα σκάγια όχι μικρότερα από Νο 7-8.
