Παρ’ όλη όμως την μεγάλη έκταση των ελαιώνων, αυτές οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις δεν αποδίδουν στην περιοχή την οικονομική υπεραξία που θα έπρεπε. Αυτό οφείλεται σε διάφορες παθογένειες γενικότερα του αγροτικού τομέα της χώρας, όπως για παράδειγμα η προώθηση και εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων ελαιολάδου χύδην, αφαιρώντας έτσι την δυνατότητα υπεραξίας, με αποτέλεσμα το ελαιόλαδο, το άκρως ποιοτικό αγροτικό προϊόν της Αιγιάλειας, να μην έχει την τιμή που θα έπρεπε, στερώντας έτσι πολύτιμο εισόδημα από τους παραγωγούς του και ανάπτυξη από την ευρύτερη περιοχή.
Στο πρόβλημα έρχεται να προστεθεί η ύπαρξη πολλών μικρών ελαιοτριβείων, παρωχημένης τεχνολογίας και διάσπαρτων σε όλη την Αιγιάλεια, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να υπάρχει η πιθανότητα δημιουργίας φαινομένων ρύπανσης και υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και μείωσης της ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου.
Όσο αυξανόταν η καλλιέργεια στην Αιγιάλεια, τόσο αυξανόταν και η «πίεση» από τους ελαιοπαραγωγούς προς τον μεγάλο συνεταιριστικό φορέα της περιοχής, την Π.Ε.Σ., να διαδραματίσει τον θεσμικό παρεμβατικό της ρόλο στην αγορά προς όφελος των ελαιοπαραγωγών αλλά και της ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου.
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, η Π.Ε.Σ. αποφάσισε να επενδύσει στην ίδρυση υπερσύγχρονης μονάδας ελαιοτριβείου, που θα εξυπηρετεί τους παραγωγούς της ευρύτερης περιοχής της Αιγιάλειας, έχοντας υποβάλλει αίτηση ένταξης σε επενδυτικό σχέδιο του Αναπτυξιακού Νόμου.
Πηγή: ert.gr
