«Tώρα αρχίζουν τα δύσκολα». Mε αυτήν τη φράση παράγοντες της αγοράς σχολιάζουν στην «ΥΧ» την επόµενη µέρα του project Nemo, δηλαδή του διαγωνισµού για την πώληση του Νηρέα και της Σελόντα, ο οποίος έβγαλε… στον αφρό το αµερικανικό fund Amerra.
Το επενδυτικό γκρουπ που από το 2016 ελέγχει την Ανδροµέδα κατάφερε, µε τη στήριξη και της αραβικής Mubadala Investment Company, να κερδίσει την προτίµηση των τραπεζών και -εκτός σοβαρού απροόπτου- να αναλάβει το κουµάντο ενός πραγµατικού κολοσσού όχι µόνο για τα ελληνικά, αλλά και για τα διεθνή δεδοµένα των ιχθυοκαλλιεργειών. Αξίζει µόνο να αναφερθεί ότι το νέο σχήµα έχει τη δυνατότητα -θεωρητικά τουλάχιστον- να παράγει αθροιστικά περί τους 70.000 τόνους ψάρια ετησίως (κυρίως τσιπούρας και λαβρακίου), όταν το σύνολο της ελληνικής παραγωγής είναι 110.000 τόνοι (στοιχεία του 2017) και της ευρωπαϊκής περίπου 300.000 τόνοι.
Σύµφωνα µε εκτιµήσεις ανθρώπων που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγµατα γύρω από τον κλάδο, ο όµιλος που δηµιουργείται, προκειµένου να µπει σε αναπτυξιακή τροχιά, αλλά και να αντεπεξέλθει σε πιθανές αναταράξεις που συνδέονται µε τα πρώτα του βήµατα, πρέπει να «αιµοδοτηθεί» άµεσα µε «φρέσκα» κεφάλαια, ύψους τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ.
Όπως, ωστόσο, τονίζουν οι ίδιες πηγές, η µεγαλύτερη πρόκληση έχει να κάνει µε τον επανακαθορισµό της εµπορικής πολιτικής και της τοποθέτησης του ελληνικού προϊόντος στις αγορές του εξωτερικού. «Δεν γίνεται οι ελληνικές επιχειρήσεις να συνεχίσουν να πουλάνε µε 4,20-4,30 ευρώ το κιλό, όταν το κόστος παραγωγής φτάνει τα 4 ευρώ το κιλό και τα χρηµατοοικονοµικά έξοδα ανέρχονται σε 1 ευρώ το κιλό. Δεν είναι µια βιώσιµη κατάσταση και, αν δεν αλλάξει σύντοµα, σε δύο χρόνια από σήµερα ο κλάδος θα βρεθεί σε ακόµα χειρότερη κατάσταση», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Το εγχείρηµα δεν είναι εύκολo και απαιτεί:
- Nα βρεθεί ένας κοινός βηµατισµός και να ενοποιηθούν τέσσερις διαφορετικές εταιρικές κουλτούρες (σ.σ. συνυπολογίζοντας και τη Δίας η οποία έχει απορροφηθεί από τη Σελόντα).
- Να χαρτογραφηθεί το διεθνές σκηνικό, το οποίο τους προηγούµενους µήνες χαρακτηρίστηκε από πιέσεις στις τιµές της τσιπούρας και του λαβρακιού σε µια στιγµή που η Τουρκία, µε βασικά όπλα της το χαµηλότερο κόστος και την υποτιµηµένη λίρα, συνεχίζει να αυξάνει την παραγωγή και να «αλώνει» ξένες αγορές.
Κοµβικοί οι επόµενοι µήνες
Το επόµενο διάστηµα θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιµο. Μετά τις επίσηµες ανακοινώσεις, θα ξεκινήσουν οι αποκλειστικές διαπραγµατεύσεις µεταξύ των τραπεζών και του προτιµητέου επενδυτή, προκειµένου να υπογραφεi η σύµβαση αγοραπωλησίας µετοχών, κάτι που αναµένεται να γίνει µέχρι τις αρχές Απριλίου. Ωστόσο, για να ολοκληρωθεί πρακτικά η συγχώνευση και το σχήµα να καταστεί λειτουργικό υπό το νέο καθεστώς θα απαιτηθούν, σύµφωνα µε πηγές της αγοράς, τουλάχιστον έξι µε εννέα µήνες ακόµα.
Απαραίτητη, επίσης, είναι και η συγκατάθεση της Επιτροπής Ανταγωνισµού, η οποία πάντως δεν αναµένεται να εγείρει ιδιαίτερες ενστάσεις, καθώς το µεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής των δύο εταιρειών κατευθύνεται στο εξωτερικό
