Μεγάλα νομοθετικά και πρακτικά κενά, που απορρέουν από νομοθεσία, γνώσεις και ανάγκες άλλων εποχών, είναι μερικές από τις αιτίες που καθιστούν αδύνατη την προστασία των γεωτόπων, όπως ειπώθηκε, στην αρμόδια Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής.
Γεώτοποι θεωρούνται οι γεωλογικές, γεωμορφολογικές θέσεις, που αντιπροσωπεύουν σημαντικές στιγμές στην Ιστορία της Γης, ενώ ο όρος γεωποικιλότητα, όπως ειπώθηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Κατερίνα Ιγγλέζη, αφορά σε σημαντικές γεωλογικές, γεωμορφολογικές θέσεις, που αντιπροσωπεύουν σημαντικές στιγμές στην ιστορία της Γης.
Πρόκειται δηλαδή για περιοχές με σπουδαίο ενδιαφέρον γεωλογικό, περιβαλλοντικό, αρχαιολογικό, τουριστικό κ.ά., αλλά εξαιτίας νομοθετικών κενών, αλληλοεπικαλύψεων και έλλειψης ερμηνευτικών διατάξεων, τα προβλήματα έχουν γίνει δυσθεώρητα ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για εναλλακτικό τουρισμό και αγροτουρισμό και όχι μόνο, όπως συμβαίνει με το Απολιθωμένο Δάσος στο Σίγρι της Λέσβου.
Η Ευγενία Μωραΐτη, γεωλόγος στη Διεύθυνση Γενικής Γεωλογίας και Χαρτογράφησης του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) εξήγησε πως έχει ήδη συνταχθεί σχετική μελέτη του φορέα, για ένταξη στο ΕΣΠΑ προγράμματος για τη Γεωποικιλότητα και επεσήμανε την ανάγκη προστασίας των γεωτόπων και σημείωσε πως είναι απαραίτητη η προστασία τους, καθώς έχουν γεωλογικό, παλαιολιθικό, περιβαλλοντικό και τουριστικό ενδιαφέρον και θα έπρεπε να τύχει προστασίας από το υπουργείο Περιβάλλοντος ανάλογης των περιοχών Natura.
Ο Ανδρέας Ντάρλας, προϊστάμενος της Εφορίας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας του υπουργείου Πολιτισμού περιέγραψε το αλαλούμ και μίλησε για «οριακές περιπτώσεις», που αφορούν στην «προστασία των σπηλαίων και των παλαιοντολογικών καταλοίπων».
Ο κ.Ντάρλας τόνισε πως με βάση το νόμο 3028 τα σπήλαια και τα παλαιοντολογικά μνημεία θεωρούνται αρχαία μνημεία και σε ό, τι αφορά στην περιβαλλοντική νομοθεσία, όσα δεν εμπίπτουν στον αρχαιολογικό νόμο θεωρούνται προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καταστάσεις ανεξέλεγκτες και λαθρανασκαφές ακόμη και καταστροφές παλαιοντολογικών καταλοίπων ή και των σπηλαίων.
Εξήγησε πως η Ελλάδα έχει υπογράψει την Σύμβαση του 1972, των Παρισίων, για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, που έχει κυρωθεί με Νόμο το 1981, «αλλά στην ουσία δεν προστατεύεται τίποτα».
Ανέφερε πως ο νόμος 1650 του 1986, ενέταξε τους φυσικούς αυτούς σχηματισμούς, στα προστατευταία είδη αλλά δεν προέβλεψε μηχανισμό προστασίας. «Δεν υπάρχει κανείς, από την πλευρά της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που θα ελέγξει την καταστροφή και θα επιβάλει κυρώσεις. Προστασία χωρίς περιοριστικά μέτρα δεν μπορεί να υπάρξει», είπε και σημείωσε πως τα «παλαιοντολογικά κατάλοιπα δεν είναι ανανεώσιμα».
«Ό,τι καταστρέφεται, καταστρέφεται για πάντα», τόνισε και εξήγησε πως σήμερα η παλαιοντολογική έρευνα σήμερα ρυθμίζεται με το νόμο 5132 ή 5231 του 1932, που στην ουσία είναι ο Οργανισμός του Πανεπιστημίου Αθηνών, τη στιγμή που υπάρχουν και άλλα Πανεπιστήμια.
