Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι διατεθειµένη να δώσει χρήµατα στον αγροτικό τοµέα στην Ελλάδα –προσοχή, δεν λέω να µοιράσει χρήµατα- γιατί θεωρεί ότι πρόκειται για έναν τοµέα που πραγµατικά µπορεί να αποτελέσει µοχλό ανάπτυξης για τη χώρα. Όµως «συν Αθηνά και χείρα κίνει» ή, επί το λαϊκότερο, αν το σκάφος δεν έχει κατάρτια και πανιά δεν γίνεται να βοηθήσει ο Άι Νικόλας. Όταν δόθηκαν στους παραγωγούς ροδάκινων οι αποζηµιώσεις για τις επιπτώσεις από το ρωσικό εµπάργκο, η Ελλάδα έλαβε πολύ µικρό ποσό, όχι γιατί οι Ευρωπαίοι είναι άδικοι, αλλά γιατί εµείς δεν µπορούσαµε να δώσουµε στοιχεία για την παραγωγή µας. Το ίδιο συνέβη και µε τα χρήµατα που δόθηκαν για το αγελαδινό γάλα.
Μέσα στην καταιγίδα των αγροτικών κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση παρουσίασε «στοιχεία» για να στηρίξει τις προτάσεις της. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι το 88% των αγροτών δηλώνει εισόδηµα κάτω από 5.000 ευρώ τον χρόνο. Οι ίδιοι οι αγρότες λένε ότι τα στοιχεία αυτά δεν αφορούν όσους ζουν από το επάγγελµα, αλλά όσους «γράφουν» στη φορολογική τους δήλωση κάποια εισοδήµατα από τον αγροτικό τοµέα, επειδή έχουν π.χ. µερικά στρέµµατα µε ελιές. Επίσης, τελικά ποιο είναι το ποσοστό των αγροτών που πληρώνει εισφορές στον ΟΓΑ;
Γεγονός είναι ότι χωρίς ακριβή στοιχεία, τα οποία να αντικατοπτρίζουν αυτό που συµβαίνει πραγµατικά στην πρωτογενή παραγωγή, πολιτική δεν µπορεί να χαραχτεί. Επίσης, χωρίς συγκεκριµένα στοιχεία δεν υπάρχει βάση για διάλογο, που θα µπορούσε να οδηγήσει σε κάποια λύση. Δυστυχώς, ακόµα και σε αυτό το σηµείο που έχουν φτάσει τα πράγµατα, ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει ή ό,τι τον βολεύει.
