Το 1877, λίγες δεκαετίες µετά την πρώτη έκρηξη του πυρετού του χρυσού στην Αυστραλία, ένα πειραµατικό αγρόκτηµα στην κωµόπολη Ντούκι της πολιτείας Βικτώρια της Αυστραλίας άρχισε να διαµορφώνεται.
Ο ρόλος του ήταν να παρέχει συµβουλευτική υποστήριξη στους νέους αγρότες, αξιολογώντας καλλιέργειες από νέες ποικιλίες σίτου µέχρι και οινοποιήσιµα σταφύλια, ελιές και τα οπωροφόρα δέντρα. Έξι γενιές αργότερα, το αγρόκτηµα πλέον απαρτίζει τις αγροτικές εγκαταστάσεις του Πανεπιστηµίου της Μελβούρνης και η διευθύντρια του πανεπιστηµιακού κάµπους, Ros Gall, συνεχίζει µια µακραίωνη παράδοση που ξεκίνησε από τους προγόνους της στην πάλαι ποτέ πειραµατική εκµετάλλευση.
Οι εποχές µπορεί να άλλαξαν, όµως, το αγρόκτηµα βρίσκεται στο επίκεντρο της διάδοσης καινοτόµων λύσεων. Οι ερευνητικές δράσεις που πραγµατοποιούνται αποσκοπούν στην πρόοδο της βιολογίας των φυτών και των ζώων, αναζητούν νέους τρόπους διατήρησης των εδαφών χωρίς λιπάσµατα, είτε πραγµατεύονται νέες τεχνολογίες αυτοµατοποίησης της παραγωγής, όπως είναι το ροµποτικό γαλακτοκοµείο της κωµόπολης και νέες τεχνολογίες µικροαισθητήρων. Η τελευταία δύναται να παράσχει πληθώρα πληροφοριών στους αγρότες, από την υγεία των ζώων τους έως το πότε και πού θα πρέπει να πραγµατοποιείται η άρδευση. Εκτός των άλλων, υπάρχουν και οι πιο αντισυµβατικές ιδέες, όπως το εγχείρηµα χρήσης αισθητήρων τοποθετηµένων σε drones, προκειµένου να εντοπίζονται οι ασθένειες των καλλιεργειών, ή η χρήση µικροκυµάτων για την εξολόθρευση των ζιζανίων και την ενίσχυση της γονιµότητας του εδάφους.
«Στο µέλλον θα καλλιεργούµε σε µικρότερη έκταση, καθώς η γη καταλαµβάνεται από τον αυξανόµενο πληθυσµό, προστατεύεται για περιβαλλοντικούς λόγους ή καθίσταται µη παραγωγική λόγω της κλιµατικής αλλαγής. Αυτό σηµαίνει ότι πρέπει να επιζητάµε τη βιωσιµότητα, παράλληλα όµως χρειάζεται να αυξάνουµε και την παραγωγικότητα», επισηµαίνει η Ros Gall, αναφερόµενη στον κεντρικό ρόλο που διαδραµατίζει το ιστορικό αυτό αγρόκτηµα στην αντιµετώπιση της παραπάνω πρόκλησης.
