Καθώς ο μήνας Νοέμβριος φεύγει και η συγκομιδή είναι στο φουλ της, η αρχική καλή εικόνα αλλάζει κάπως ως ένα βαθμό από τα κατά τόπους προβλήματα.
Σε ό,τι αφορά την συνολική ελληνική παραγωγή ελαιολάδου μάλλον η αρχική πρόβλεψη των 195-205.000 τόνους θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να μειωθεί στους 190-200.000 τόνους.
Οι αποδόσεις των ελαιοτριβείων δείχνουν να είναι ικανοποιητικές όταν ο καρπός είναι σωστά ώριμος, είναι όμως μειωμένες όταν οι ελαιοπαραγωγοί σπεύδουν να συγκομίσουν άγουρο καρπό, είτε γιατί οι τιμές είναι σε σχετικά υψηλά επίπεδα, είτε/και γιατί πιέζονται οικονομικά και έχουν ανάγκη από ρευστότητα.
Τα μεγαλύτερα προβλήματα προέρχονται από το «μέτωπο» της ποιότητας όπου σε διάφορες περιοχές καταγράφεται έντονη δακοπροσβολή, ενώ η Δυτική Ελλάδα υποφέρει από το γλοιοσπόριο και άλλους μύκητες.
Η ευρωπαϊκή ελαιοκομία ζει μια χρονιά υψηλών τιμών όπου οι καλές ποιότητες των έξτρα παρθένων σταδιοδρομούν στη μεν Ιταλία με +5,50 €/κιλό, στη δε Ισπανία με 3,70 €/κιλό, πάντα μιλώντας για τα φρέσκα ελαιόλαδα εσοδείας 2016/17.
Σε αυτό το κλίμα οι τιμές στην Ελλάδα κινούνται σε επίπεδα που θεωρούνται ικανοποιητικά για τους παραγωγούς.
Η γνωστή ποικιλία της αθηνοελιάς (Νότια Λακωνία), που γίνεται ανάρπαστη κάθε χρόνο από την Ιταλία γιατί είναι πρώιμη και γιατί μπορεί να βελτιώνει προβληματικά ελαιόλαδα, άρχισε φέτος με τιμή παραγωγού τα 4,40 €/κιλό έπεσε προσωρινά στα 4,0 και επανήλθε στα αρχικά επίπεδα. Σε αυτή την τιμή θα πρέπει να προστεθούν περίπου +0,20 €/κιλό για τιμή CIF παράδοση Ιταλία.
Από άλλες περιοχές τα καλά έξτρα (κορωνέικης) με οξύτητα μικρότερη των 0,4ο ενώ ξεκίνησαν από 3,20 €/κιλό τιμή παραγωγού τώρα σκαρφάλωσαν στα 3,6€/κιλό, και ανάλογη προσαύξηση για τιμή βυτίου ex-factory και επιπλέον για παράδοση CIF Ιταλία.
