Δ. Μπιλάλης: «Η έλλειψη εκπαίδευσης ανεβάζει το κόστος παραγωγής»

Τι πρέπει να γνωρίζει ο σύγχρονος βιοκαλλιεργητής

Δ. Μπιλάλης: «Η έλλειψη εκπαίδευσης ανεβάζει το κόστος παραγωγής»

Για όλα όσα πρέπει να γνωρίζει ο σύγχρονος βιοκαλλιεργητής, αλλά και γενικότερα για τα σημαντικά πλεονεκτήματα της καλλιέργειας βιολογικών προϊόντων, μίλησε στην «ΥΧ» ο καθηγητής Βιολογικής Γεωργίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δρ. Δημήτρης Μπιλάλης.

Σύμφωνα με τον κ. Μπιλάλη, υπάρχουν δύο βασικοί πυλώνες θεμάτων, με τους οποίους είναι αναγκαίο να αναπτύξει οικειότητα ο επίδοξος βιοκαλλιεργητής. «Πρώτον, ο παραγωγός θα πρέπει να γνωρίζει το θεσμικό πλαίσιο, που περιλαμβάνει τις διαδικασίες πιστοποίησης και διαπίστευσης, τον κανονισμό της Βιολογικής Γεωργίας, καθώς επίσης και τα είδη των εισροών που επιτρέπεται να χρησιμοποιεί. Το δεύτερο κομμάτι είναι καθαρά τεχνικό. Δηλαδή, ο παραγωγός θα πρέπει να γνωρίζει τις καλλιέργειες που θέλει να αναπτύξει, όπως και τις διαδικασίες διαχείρισης εδάφους, νερού και θέματα ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων».

Επιπλέον, ο αγρότης θα πρέπει να διαθέτει οριζόντια γνώση σε θέματα καινοτομίας, τα οποία υπερβαίνουν τους παραπάνω άξονες. «Είτε αφορά την πιστοποίηση είτε τη διαδικασία ή το προϊόν παραγωγής, η καινοτομία θα πρέπει να “τρέχει” παράλληλα με τους δυο πυλώνες, έτσι ώστε να έχει ο παραγωγός τις κατάλληλες γνώσεις διάχυσης του προϊόντος στην αγορά» σημειώνει.

Η βιοκαλλιέργεια μπορεί, επίσης, να συμβάλει στη διατήρηση μιας υψηλής ποιότητας ζωής. «Η Βιολογική Γεωργία έχει δική της στάση ζωής. Θέλει τον άνθρωπο να αναπτύσσεται σε ισορροπία με το περιβάλλον, ενώ και μεταξύ των παραγωγών υπάρχει ένας καλύτερος κώδικας επικοινωνίας. Ουσιαστικά, δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη της τοπικής αγοράς και όχι στις παγκόσμιες αγορές», επισημαίνει ο καθηγητής του ΓΠΑ, και συνεχίζει εκφράζοντας έναν προβληματισμό: «Δυστυχώς, στην Ελλάδα, αρκετές φορές ακούω ότι κάποιος μπαίνει στη Βιολογική Γεωργία για να εξάγει ένα οποιοδήποτε προϊόν, αντί να το διαθέσει στην τοπική αγορά. Αυτή είναι μία θέση καθαρά ανώριμη και σε μεγάλο βαθμό έρχεται σε αντίθεση με τις γενικές αρχές του κλάδου. Πάνω από όλα, δείχνει έλλειψη εκπαίδευσης. Εκεί οφείλεται και το γεγονός ότι πάρα πολλοί παραγωγοί καλλιεργούν με συμβατικό τρόπο, χρησιμοποιώντας βιολογικές εισροές, κάτι που είναι εκτός φιλοσοφίας της Βιολογικής Γεωργίας. Αυτό ανεβάζει το κόστος παραγωγής».

Μία από τις βασικές προκλήσεις για την παγκόσμια σφαίρα είναι η προσαρμογή στις νέες κλιματικές συνθήκες. Η Βιολογική Γεωργία έχει λόγο και εδώ. «Η κλιματική αλλαγή μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί σε σημαντικό βαθμό μέσω της Βιολογικής Γεωργίας. Η τελευταία απαιτεί λιγότερη ενέργεια, έως και 60% σε σχέση με τη συμβατική γεωργία, παγκοσμίως. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι, εάν υποθέσουμε ότι όλη η γεωργία του πλανήτη γινόταν βιολογική, τα αέρια του θερμοκηπίου θα ήταν πολύ λιγότερα». Πράγματι, η Βιολογική Γεωργία είναι εξαιρετικά φιλική προς το περιβάλλον, κυρίως επειδή χρησιμοποιεί λιγότερα συνθετικά αζωτούχα λιπάσματα. Με τις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες και τις προοπτικές που αυτές δημιουργούν, καταπιάνονται και ορισμένες από τις δράσεις του Εργαστηρίου Γεωργίας του ΓΠΑ.

«Ως εργαστήριο δουλεύουμε πολύ με νέες καλλιέργειες, προσαρμοσμένες στην κλιματική αλλαγή, όπως είναι η κινόα. Δηλαδή, βλέπουμε τι θετικό μπορούμε να αποκομίσουμε προκειμένου να παραμείνει πράσινη η γη, εισάγοντας καλλιέργειες που μπορούν να επιβιώσουν πλέον στην Ελλάδα. Η καινοτομία είναι μία σύμπραξη γνώσης, εκπαίδευσης και παραγωγής. Σε αυτό το πεδίο των καινοτόμων καλλιεργειών, που προς το παρόν οι καλλιεργητές δεν γνωρίζουν, εμείς μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ. Άλλωστε, η Βιολογική Γεωργία έχει λόγο στο να εισάγει καινοτομία».

Η Βιολογική Γεωργία ως κίνημα

Ο Δρ. Μπιλάλης στέκεται στον κινηματικό χαρακτήρα της Βιολογικής Γεωργίας, τον οποίο ο κλάδος έχει κατακτήσει σε διεθνές επίπεδο, και καλεί τους παραγωγούς να τον ενστερνιστούν. «Εστιάζοντας καθαρά σε θέματα ενίσχυσης καλλιεργειών και επιδοτήσεων, οι βιοκαλλιεργητές χάνουν την ουσία της ιδεολογίας της Βιολογικής Γεωργίας. Δυστυχώς, ακόμα και ο σχετικός Ευρωπαϊκός Κανονισμός είναι περισσότερο εμπορικός, και πολύ λιγότερο δίνει την κινηματική αυτή διάσταση», παραδέχεται.