Υπάρχουν χώρες-μέλη της ΕΕ, όπου δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο για τη σύσταση και τη λειτουργία Διεπαγγελματικών Οργανώσεων.
Στις χώρες αυτές, ο αγροδιατροφικός τομέας ελέγχεται καταλυτικά είτε από συνεταιριστικές επιχειρήσεις, όπως στη Δανία, είτε ακριβώς το αντίθετο, από τυπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως στη Βρετανία. Υπάρχουν περιπτώσεις Διεπαγγελματικών, που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα με ανύπαρκτη παρέμβαση στην πραγματική οικονομία, αλλά και με ιδιαίτερα σημαντική συμβολή, όπως στην περίπτωση του οίνου.
Γιατί, λοιπόν, να αποκτά τόση δημοσιότητα η διαφαινόμενη σύσταση μιας αντιπροσωπευτικής και ενιαίας Διεπαγγελματικής για τη φέτα; Γιατί, ίσως, αποτελεί την ύστατη λύση ανάταξης ενός εκ των πιο παραγωγικών κλάδων, που θα μπορούσε να συμπαρασύρει το σύνολο του πρωτογενούς τομέα. Ενός κλάδου που χαρακτηρίζεται από έντονες αντιφάσεις, καθώς η εισοδηματική κατάρρευση και αποχώρηση πολλών κτηνοτρόφων συνυπάρχουν με την αύξηση των εξαγωγών φέτας, αλλά και των ελληνοποιήσεων πρώτης ύλης και επεξεργασμένου προϊόντος.
Είναι αυτός ο κατακερματισμός που είτε θα αντιμετωπιστεί σε διεπαγγελματική βάση, είτε θα καταπλακώσει την προοπτική του «εθνικού» κτηνοτροφικού μας κλάδου. Το πρώτο βήμα, πάντως, φαίνεται ότι έγινε.
