«Εισαγωγείς, παχυντές-χοντρέμποροι, χοντρέμποροι νωπού κρέατος, σφαγεία, κρεοπώλες με την εκούσια ή ακούσια σύμπραξη των κτηνιάτρων και κυρίως των κρεοσκόπων, μέσα από σειρά παράνομων ενεργειών, εξαπατούν κράτος και καταναλωτές με μοναδικό κίνητρο το άνομο κέρδος.
Οι δικαιολογίες τους περί εξυπηρέτησης του καταναλωτικού κοινού μέσα από την προσφορά άφθονου κρέατος, καλής ποιότητας και σε χαμηλές τιμές είναι παντελώς ψευδέστατες» (…) «Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με τη δυσκολία ή την ευκολία που έχει ο προηγούμενος κρίκος της αλυσίδας του κυκλώματος να πείσει τον επόμενο να συνεργήσει προκειμένου στην πορεία να εξαφανιστεί η αληθινή ταυτότητα του ζώου».
Αυτές είναι οι διαπιστώσεις του σοβαρότερου ίσως ελέγχου για τις ελληνοποιήσεις. Αν και έγινε από το ΣΔΟΕ το 2005 μετά από καταγγελία και παρέμεινε απόρρητος, έπεσε στα χέρια μας τις ημέρες αυτές που βρίσκονται σε εξέλιξη έλεγχοι για ελληνοποιήσεις. Και ο άνθρωπος που μας τον έδωσε μας τόνισε πως το κεντρικό συμπέρασμα ότι «το φαινόμενο της ελληνοποίησης των ζώων έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις, τόσο ως προς τις κατηγορίες των εμπλεκόμενων επαγγελματιών, όσο και γεωγραφικά, καθώς επεκτείνεται σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια» ισχύει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και σήμερα. Γι’ αυτό εξάλλου, οι αρμόδιες αρχές, περνούν στη φάση του εμπεριστατωμένου – διασταυρωτικού ελέγχου παραστατικών.
Και οι εξελίξεις στην ελληνική κτηνοτροφία προσφέρουν έδαφος για την επέκταση των εισαγωγών και, βέβαια, των ελληνοποιήσεων. Την τελευταία πενταετία για παράδειγμα, η παραγωγή μοσχαρίσιου κρέατος μειώθηκε κατά 33%, του αιγοπρόβειου κατά 27%, του χοιρινού κατά 22%. Αντίστοιχα, οι εισαγωγές καλύπτουν πλέον το 80% της κατανάλωσης μοσχαρίσιου, άνω του 20% του αιγοπρόβειου και σχεδόν 65% του χοιρινού.
Και επανερχόμαστε, βέβαια, στο συμπέρασμα ότι όσο δεν υπάρχει επαρκές ελεγκτικό σύστημα και κτηνοτροφική πολιτική, τα φαινόμενα αυτά θα διαιωνίζονται και θα βγαίνουν στην επικαιρότητα μόνο κατά τύχη ή μετά από «καρφωτές».
