Την περίοδο αυτή διεξάγονται διεθνώς τρεις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που σχετίζονται με τους Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς (ΓΤΟ), αλλά, έως έναν βαθμό, και με τη στάση πολλών απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Η πρώτη απασχολεί τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ και είναι η πρόταση εξαγοράς της αμερικανικής Monsanto από τη γερμανική Bayer. Για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης στην παγκόσμια διατροφή, θα επανέλθουμε σύντομα.
Η δεύτερη συζήτηση εστιάζεται στην Ευρώπη και αφορά την επέκταση της αδειοδότησης της δραστικής ουσίας glyphosate στις 29 Ιουνίου. Δηλαδή, της ουσίας που ταυτίζεται με την καλλιέργεια ΓΤΟ. Για το θέμα αυτό, η «ΥΧ» έχει ασχοληθεί εκτενώς.
Η τρίτη συζήτηση αφορά τις ΗΠΑ. Την 1η Ιουλίου συνέβη κάτι αδιανόητο για τη χώρα αυτή. Στην πολιτεία του Βερμόντ, τέθηκε σε εφαρμογή η απόφαση για υποχρεωτική αναγραφή των μεταλλαγμένων συστατικών στα τρόφιμα.
Όπως τόνισε ο D. Murphy της εκστρατείας «Food Democracy Nοw!», «σήμερα, για πρώτη φορά, μπορούμε να αποφασίσουμε κυρίαρχα το περιεχόμενο των τροφίμων που καταναλώνουμε».
Παρά το γεγονός ότι το 98% των καταναλωτών επιθυμεί την υποχρεωτική αναγραφή των μεταλλαγμένων συστατικών και ότι τα τρόφιμα χωρίς μεταλλαγμένα (μαζί με τα βιολογικά) αποτελούν κλάδους με ραγδαία αύξηση ζήτησης στις ΗΠΑ, ομάδα γερουσιαστών, υποκινούμενη από πέντε με έξι επιχειρήσεις, προετοιμάζουν πρωτοβουλίες εθνικής νομοθεσίας, που θα ακυρώνουν την πολιτειακή νομοθεσία του Βερμόντ.
Και είναι ακριβώς αυτές οι πρακτικές που απασχολούν ιδιαίτερα την κοινή γνώμη. μία ομάδα επιχειρήσεων, στο όνομα της επιστήμης και της ανταγωνιστικότητας, επιτυγχάνει να λαμβάνονται αποφάσεις από το πολιτικό σύστημα που οι πολίτες θεωρούν ότι λειτουργούν εις βάρος των συμφερόντων των πολλών. Και είναι αυτές οι πρακτικές που συχνά οδηγούν στα Brexit και στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
- Νίκος Λάππας
