H φέτα είναι παλιά ιστορία

της Τάνιας Γεωργιοπούλου

Να προστατευτεί η φέτα στις διεθνείς διαπραγματεύσεις της ΕΕ, με τη Νότια Αφρική και τον Καναδά, ζήτησε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βαγγέλης Αποστόλου, στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ την προηγούμενη Τρίτη. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν, δηλαδή, τα πράγματα; Θα μπορούσε, δηλαδή, ο υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας να πει στους ομολόγους του στο Συμβούλιο «καλά δεν πειράζει, ας κάνουν και οι άλλοι φέτα». Ας μην αναλωνόμαστε στα αυτονόητα.

Το θέμα δεν είναι, όμως, τι κάνει τώρα ο κ. Αποστόλου, αλλά τι έκανε χρόνια τώρα και όχι μόνο ο κ. Αποστόλου, αλλά όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί Γεωργίας για αυτό το προϊόν που στηρίζει την ελληνική κτηνοτροφία. Κακά τα ψέματα, αν δεν ήταν κάποιες βιομηχανίες –με τα όποια προβλήματά τους– να παλέψουν για τη φέτα και να στηρίξουν τον ΠΟΠ χαρακτήρα της, η ελληνική φέτα θα ήταν ακόμα ένα παραδοσιακό προϊόν που θα έφθινε με τον καιρό.

Β. Αποστόλου: Βρήκαμε ειλημμένες αποφάσεις, παλεύουμε για τη φέτα

Ας δούμε τα δεδομένα:

Οι εξαγωγές φέτας στη Γερμανία σημείωσαν αύξηση 9,9% το 2014, φθάνοντας έτσι στα 109,6 εκατ. ευρώ, έναντι 99,7 εκατ. ευρώ το 2013 και 88,6 εκατ. ευρώ το 2012. Περίπου το 1/3 των εξαγωγών της ελληνικής φέτας κατευθύνεται στη Γερμανία. Κατά συνέπεια, από τις πωλήσεις φέτας στο εξωτερικό εισπράττουμε περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ ετησίως ως χώρα. Θα μπορούσε, βέβαια, το συγκεκριμένο νούμερο να είναι σαφώς πολλαπλάσιο για τις αγορές εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εντός της Ελλάδας τώρα, το λευκό τυρί καλά κρατεί σε πολλά «ελληνικά» εδέσματα, που προσφέρονται σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. Η ελληνική φέτα είχε τα προβλήματά της και πριν από τη σχεδιαζόμενη συμφωνία και οι πρώτοι που δεν την προστατέψαμε και δεν φροντίζουμε να αξιοποιήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε τη φήμη της είμαστε εμείς που την παράγουμε.