Ο άλλοτε «μαύρος χρυσός» της Θεσσαλονίκης τείνει να μεταβληθεί σε… μπρούντζο. Η διαχρονική αδυναμία της πολιτείας να ελέγξει τους παράνομους και να δώσει άδεια στους νόμιμους οστρακοκαλλιεργητές, η γραφειοκρατία, η άγνοια των Ελλήνων καταναλωτών αλλά και το ξενικό είδος «μπλε καβούρι», που μπήκε στα νερά της Μεσογείου, τείνουν να αποτελειώσουν το ελληνικό μύδι.
Η χώρα μας είναι εξ αυτών, μαζί με τον Τάραντα της Ιταλίας και το Βίγκο της Ισπανίας, που παράγουν από τα καλύτερης ποιότητας μύδια στον κόσμο, γεγονός που αναγνωρίζουν ακόμη και οι διεθνείς αγορές. Όμως, οι Έλληνες καταναλωτές, είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω τιμής, είτε ακόμη για λόγους ευκολίας, αντί να αγοράζουν ελληνικό μύδι, παίρνουν το αποφλοιωμένο κατεψυγμένο, Χιλής ή Κίνας.
Σύμφωνα με τον Κώστα Βερβίτη, πρόεδρο του Αλιευτικού Οστρακοκαλλιεργητικού Συλλόγου Κυμίνων-Μαλγάρων «Ποσειδών», το θέμα της ανανέωσης των αδειών έχει γίνει βραχνάς, μαζί με τα αυξημένα ασφαλιστικά και φορολογικά βάρη.
Οι μυδοκαλλιεργητές σημειώνουν πως δεν βλέπουν να γίνονται τα βασικά έργα υποδομής, όπως η διάνοιξη διαύλου προς το λιμάνι, η κατασκευή οικίσκων για τη στέγαση των καλλιεργητών κ.ά. Κυρίως, όμως, καταγγέλλουν πως δεν γνωρίζουν αν θα έχουν επιχείρηση ή όχι την επόμενη μέρα, διότι, κοντά σε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα, δεν γνωρίζουν αν θα γίνει επέκταση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, το οποίο οδεύει προς ιδιωτικοποίηση, και με ποιους όρους.
Ήδη από το 2000, ήταν έντονη η συζήτηση για εφαρμογή της Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ). Παρά τη νομοθετική πρωτοβουλία με τον νόμο 4282/14 (ΦΕΚ τ.Α. 182/29-8-2014) για τη χωροθέτηση υδατοκαλλιεργειών, για πολλοστή φορά, οι οστρακοκαλλιεργητές βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδυναμία της κυβέρνησης να ολοκληρώσει μία μεταρρύθμιση.
