Το νησί των ανέμων δεν παράγει μόνο σκάνδαλα. Σε κάποιες μικρές γωνιές, έχει καταφέρει να επιβιώσει η αγροτική παραγωγή, που μάλιστα τελευταία δείχνει να κερδίζει οπαδούς. «Κάτι η κρίση, κάτι η επιστροφή στην παράδοση…», λένε οι ντόπιοι.
Η κοπανιστή της Μυκόνου αποτελεί σήμα κατατεθέν του νησιού και απαραίτητο συστατικό πολλών γκουρμέ πιάτων. Τη φήμη της ζήλεψαν πολλοί που προσπάθησαν να μιμηθούν την πικάντικη αψιά γεύση της, έως ότου έγινε Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης και κατοχυρώθηκε ως μοναδικό προϊόν (διαβάστε περισσότερα στη σελ. 26 αυτής της “ΥΧ”).
Ο Τάσος Ασημομύτης έχει θερμοκήπια, αλλά και υπαίθριες καλλιέργειες κηπευτικών. Είναι ένας από τους λίγους αγρότες που υπάρχουν στο νησί, όπου η έλλειψη νερού, οι άνεμοι και ο τουρισμός δεν αφήνουν και πολύ έδαφος στην αγροτική παραγωγή.
Μυκονιάτης, πάππου προς πάππου, έχει μια πολύ απλή εξήγηση για την επιλογή του να γίνει αγρότης στο κατ’ εξοχήν τουριστικό νησί. «Ο πατέρας μου είχε καλλιέργειες στη Δήλο. Κι εμένα, όμως, με τραβούσε το χώμα από μικρό. Από το σχολείο, όλο με τα χώματα ασχολιόμουν». Ξεκίνησε την παραγωγή το 1992, όταν εντάχθηκε σε ένα πρόγραμμα της ΕΕ για επιδότηση θερμοκηπίων. Τότε, βέβαια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, λέει, τώρα τα σούπερ μάρκετ και τα μανάβικα προμηθεύονται ό,τι θέλουν από την Αθήνα.
Λίγο η μόδα, λίγο η φήμη, και η Μύκονος έχει αποκτήσει «τους δικούς της» αμπελώνες. Ο Νίκος Ασημομύτης είναι παλιός πλέον στον επάγγελμα και σε 44 στρέμματα καλλιεργεί κυκλαδίτικες ποικιλίες, Ασύρτικο Αθήρι για τα λευκά και Μανδηλαριά και Αϊ-Γιαννίτη για τα κόκκινα. Με λιαστά σταφύλια φτιάχνει και επιδόρπιο κρασί. Το Κτήμα Μυκόνου Βίωμα, όπως έχει ονομάσει το κτήμα του, είναι επισκέψιμο και βέβαια, εκτός από τα κρασιά, προσφέρει τη δυνατότητα να δοκιμάσει κανείς και άλλα παραδοσιακά προϊόντα.
Φυσικά δεν γίνεται να μην αναφέρουμε τη λούζα, το περίφημο αλλαντικό της Μυκόνου -και όχι μόνο πλέον- που γίνεται από τα κόντρα φιλέτα του χοίρου. Η παράδοση θέλει τη λούζα να φτιάχνεται τον Οκτώβρη, όταν σφάζονται οι χοίροι στα σπίτια και το κρέας πρέπει κάπως να συντηρηθεί για να βγει ο χειμώνας.
Αν και η γιορτή των χοιροσφάγειων συνεχίζεται στο νησί, πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ευκαιρία για γλέντι. Η παράδοση της παρασκευής της λούζας έχει περάσει στους κρεοπώλες του νησιού, που φτιάχνουν λούζα όλο τον χρόνο. Και βέβαια, δεν χρησιμοποιούν μόνο τα χοιρινά του νησιού. Άλλωστε, στη Μύκονο δεν υπάρχουν οργανωμένα χοιροστάσια.
Τάνια Γεωργιοπούλου
