Όταν μία τεχνολογία αιχμής που εντυπωσιάζει, περνά στο ευρύ καταναλωτικό κοινό, συχνά δημιουργούνται υπερβολές. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα, όπου πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν ότι θα αποκτήσουν ένα «βοηθό ρομπότ», σε λογική τιμή.
Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι ειδικοί εντύπων ή συμβούλων, που «ενημερώνουν» τους αγρότες, ότι σύντομα θα ωφεληθούν από τις «ευφυείς» εφαρμογές της «παραγωγής ακριβείας», χωρίς πολλές διαδικασίες.
Όμως, μέσα σε δώδεκα περίπου μήνες, οι επενδύσεις σε εταιρείες που παράγουν drones διεθνώς κατέρρευσαν και μειώθηκαν κατά 64%. Και σε κάθε περίπτωση, το αγροτικό ενδιαφέρον μειώθηκε κάθετα, ακόμη και σε χώρες που διαθέτουν εκμεταλλεύσεις δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων η κάθε μία.
Οι αιτίες αυτής της κατάρρευσης συχνά αφορούν, πρώτον, τη διάρκεια πτήσης ενός drone. Μέσα σε σαράντα λεπτά για παράδειγμα, ένα τέτοιο μηχάνημα μπορεί να κάνει ελάχιστα από αυτά που απαιτεί μία ολοκληρωμένη εφαρμογή Γεωργίας Ακριβείας. Μία δεύτερη αιτία σχετίζεται με τους κανονισμούς λειτουργίας, καθώς ο χειριστής πρέπει συνεχώς να έχει οπτική επαφή με το μηχάνημα, περιορίζοντας την εμβέλειά του. Όμως, ακόμη και αν αυτό αλλάξει, δεν υπάρχει ακόμη το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα συγκέντρωσης απαραίτητων στοιχείων από έναν αγρό.
Μία τρίτη αιτία σχετίζεται με την ικανότητά τους να μεταφέρουν αξιόπιστα δεδομένα και όχι απλά «όμορφες εικόνες», όπως συχνά καταγγέλλεται από τους χειριστές.
Τέλος, η αξιόπιστη χρήση των drones στον πρωτογενή τομέα δείχνει να καταρρέει ακόμη περισσότερο σε εκείνες τις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται για την εκτέλεση αγροτικών εργασιών. Για παράδειγμα, τα μηχανήματα για ψεκασμούς, μπορούν να μεταφέρουν έως 10 κιλά υγρού και έχουν συνολική πτητική ικανότητα 12 λεπτών της ώρας.
Μάλλον λοιπόν, οι δρόμοι για την Παραγωγή Ακριβείας είναι άλλοι.
