Η… βασίλισσα πιπεριά της Βέροιας

Στον Άγιο Γεώργιο όλα τα κηπευτικά έχουν την τιμητική τους

Η... βασίλισσα πιπεριά της Βέροιας

Πολύτιμα προϊόντα που προσφέρει η εύφορη γη της Ημαθίας αποτελούν τα κηπευτικά του Αγίου Γεωργίου Βέροιας. Πρόκειται για δυναμικές καλλιέργειες που ξεκίνησαν ως υπαίθριες το 1967, για να δώσουν σήμερα τη θέση τους αποκλειστικά στις θερμοκηπιακές. Η καλλιέργεια των κηπευτικών εκτείνεται σε 2.500 στρέμματα και αποτελεί την κύρια επαγγελματική-αγροτική δραστηριότητα του συνόλου σχεδόν (το 80%) των κατοίκων της περιοχής.

Το χωριό είναι ξακουστό για τα εξαιρετικής ποιότητας κηπευτικά και συγκεκριμένα για τις πιπεριές κέρατο, αλλά και τις γεμιστές. Ο παραγωγός, Παύλος Ορφανίδης, που ασχολείται εδώ και 25 χρόνια με τα κηπευτικά, τονίζει πως οι πιπεριές αποτελούν το σήμα κατατεθέν της περιοχής, αν και δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για την κατοχύρωση του προϊόντος ως ΠΟΠ. Οι 2.000 κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου, στην πλειονότητά τους, ασχολούνται με την καλλιέργεια και την παραγωγή κηπευτικών όπως αγγούρια, ντομάτες, φασολάκια, μελιτζάνες όλων των ποικιλιών και τις ονομαστές πιπεριές Αγίου Γεωργίου.

Όπως λέει ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αγίου Γεωργίου Βέροιας, Δημοσθένης Παπαπετρίδης, είναι χαρακτηριστικό ότι καθημερινά διακινούνται προς την Κεντρική Λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Αθήνας, από 150 έως 250 τόνοι κηπευτικά κι από εκεί διατίθενται στις τοπικές εσωτερικές, αλλά και διεθνείς αγορές. «Κύριοι ανταγωνιστές είναι οι παραγωγοί της Κρήτης», αναφέρει ο κ. Παπαπετρίδης. «Τα κηπευτικά αποτελούν την κύρια παραγωγή», σημειώνει ο κ. Ορφανίδης, και προσθέτει ότι «κατέχουν κυρίαρχη θέση αφενός γιατί είναι η κύρια πηγή εισοδήματος της κοινότητας και αφετέρου γιατί έκαναν γνωστό τον τόπο σε όλη την Ελλάδα».

«Η περιοχή αποτελεί το βαρόμετρο της οικονομικής ζωής», συμπληρώνει ο κ. Παπαπετρίδης, ενώ ο κ. Ορφανίδης συμπληρώνει ότι «το χωριό αναβαθμίστηκε χάρη στις συγκεκριμένες καλλιέργειες. Ιδιαίτερα οι πιπεριές Αγίου Γεωργίου έδωσαν οικονομική ανάσα σε όσους ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη καλλιέργεια». «Οι κάτοικοι ασχολούνται σε μικρότερη κλίμακα με τις δενδρώδεις καλλιέργειες και κυρίως το ροδάκινο, την κτηνοτροφία και την οινοποίηση, παράγοντας τσίπουρο για οικιακή χρήση», καταλήγει ο πρόεδρος της κοινότητας.