Το σημερινό ανθρώπινο παράδοξο, να καταναλώνουμε ευχάριστα κρέας, χωρίς να προκαλείται πόνος στα ζώα, προσπάθησαν να εξηγήσουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Όσλο στη Νορβηγία. Οι μελέτες τους, στις οποίες συμμετείχαν καταναλωτές από την Νορβηγία και τις Η.Π.Α, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για την ψυχολογία του καταναλωτή-κρεατοφάγου.
Σε πέντε μελέτες, ερευνητές παρουσίασαν πώς οι σημερινές πρακτικές στην αγορά κρέατος διευκολύνουν το διαχωρισμό της παραγωγής κρέατος από τα ίδια τα ζώα. Για παράδειγμα, αγοράζοντας κρέας από το σούπερ-μάρκετ, αγνοούμε την σχέση του με την αρχική του κατάσταση.
Ο Jonas Kunst από το Ινστιτούτο Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Όσλο ανέφερε πως ο τρόπος που παρουσιάζεται το κρέας από τις βιομηχανίες έχει επηρεάσει την προθυμία μας να το φάμε. Και σημείωσε πως τα ευρήματα των μελετών θα μπορούσαν να βοηθήσουν στις καμπάνιες για την μείωση της κατανάλωσης κρέατος.
Ειδικότερα, στην πρώτη μελέτη το κοτόπουλο παρουσιαζόταν σε διαφορετικά στάδια επεξεργασίας, ολόκληρο, μπούτι και κομμένο φιλέτο. Οι ερευνητές λοιπόν μέτρησαν τη σχέση των συμμετεχόντων με το ζώο και την ευαισθησία τους γι’ αυτό. Όσο πιο επεξεργασμένο ήταν το κρέας, τόσο πιο εύκολο ήταν να αποστασιοποιηθούν από την αρχική του μορφή.
Στο δεύτερο πείραμα, φάνηκε πως τα ζώα χωρίς κεφάλι έκαναν τους συμμετέχοντες να νιώθουν πιο πρόθυμοι να φάνε το κρέας. Αντίθετα, τα ζώα που δεν ήταν αποκεφαλισμένα δημιουργούσαν μεγαλύτερη αποστροφή στους συμμετέχοντες να τα καταναλώσουν.
Στην τρίτη μελέτη, παρουσιάστηκαν δυο διαφημίσεις με πρόβατα, η μία με ένα ζωντανό πρόβατο και ή μία με ένα νεκρό. Αποδείχθηκε πως το ζωντανό ζώο μείωνε την προθυμία των ανθρώπων να φάνε το κρέας.
Στις δυο μελέτες που ακολούθησαν, οι ερευνητές έδωσαν βαρύτητα στις λέξεις και τις φράσεις. Η χρήση των λέξεων «χοιρινό» ή «μοσχαρίσιο» είναι πιο δελεαστικές από την χρήση των λέξεων «γουρούνι» ή «αγελάδα» στα εστιατόρια. Ακόμη, η λέξη «συλλέγω» κάνει τους ανθρώπους λιγότερο ευαισθητοποιημένους από τις λέξεις «σκοτώνω» ή «αποκεφαλίζω».
