Η ποιότητα του νερού και οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη του φυτού

Ο βαθμός αλατότητας καθορίζει την καταλληλότητα του νερού μίας περιοχής για άρδευση, καθώς και τις παρεμβάσεις βελτίωσης των χαρακτηριστικών του

Η ποιότητα του νερού και οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη του φυτού

Το αλάτι, ένα από τα πιο κοινά χημικά συστατικά, επηρεάζει καταλυτικά την ποιότητα του νερού, ιδιαίτερα όταν η καλλιέργεια είναι υψηλών απαιτήσεων και αφορά πρακτικές Γεωργίας Ακρίβειας ή θερμοκήπια υδροπονίας. Τα κηπευτικά και η ανθοκομία είναι οι κλάδοι εντάσεως κεφαλαίου με τη μεγαλύτερη ευαισθησία στην αλατότητα του νερού.

Ο σχετικός πίνακας, προϊόν πολυετούς έρευνας ολλανδικών ιδρυμάτων, κατατάσσει τα πιο συνήθη και εμπορικά φυτά, κυρίως κηπευτικά και δρεπτά άνθη, με βάση την ευαισθησία τους στην αλατότητα του νερού άρδευσης.

Βαθμός ευαισθησίας φυτών στην αλατότητα του νερού

Πολύ ευαίσθητα

Ευαίσθητα

Ανθεκτικά

Φασολάκια

Αγγούρι

Ντομάτα

Φράουλες

Πιπεριά

Σπανάκι

Ανθούρια

Μελιτζάνα

Αντίδι

Ορχιδέα

Πεπόνι

Ραπανάκι

 

Μαρούλι

 
 

Ζέρμπερα

Γαρύφαλλο

 

Τριανταφυλλιά

Ευφορμπία

 

Ανεμώνη

Φρέζες

 

Τουλίπα

 
 

Χρυσάνθεμο

 

Πηγή: Πανεπιστήμιο Wageningen

Τα φασολάκια, αλλά και οι φράουλες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, για παράδειγμα, σε αντίθεση με τις ντομάτες ή το σπανάκι, που είναι ανθεκτικά. Πολύ ευαίσθητη είναι, επίσης, η ανθούρια σε αντίθεση με τα γαρύφαλλα, τις εφόρμπιες και τις φρέζες. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τον πίνακα, η πλειονότητα των πιο βασικών κηπευτικών και λουλουδιών είναι ευαίσθητα στην ποιότητα του νερού.

Πρακτικές βελτίωσης της ποιότητας του νερού

 

1Μείωση αλατότητας: Εάν η αλατότητα είναι ιδιαίτερα υψηλή για μία καλλιέργεια και δεν υπάρχει εναλλακτική πηγή νερού άρδευσης, η Αντίστροφη Όσμωση αποτελεί ίσως τον μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Το νερό διέρχεται υπό πίεση μέσω μίας μεμβράνης, η οποία κατακρατά νάτριο και χλώριο.

Βαριά πρόστιμα για παράνομη άρδευση

Το μειονέκτημα του εγχειρήματος που πρέπει να σταθμιστεί είναι το κόστος αντικατάστασης της μεμβράνης, αλλά και η διαχείριση των υπολειμμάτων που περιέχουν μεγάλες ποσότητες αλάτων.

2«Σκληρό» νερό: Το νερό που διέρχεται από ασβεστολιθικά εδάφη είναι «σκληρό» και περιέχει διττανθρακικό (HCO3) και ίσως μαγνήσιο. Το ασβέστιο και το μαγνήσιο αποτελούν θρεπτικά συστατικά του φυτού και συχνά υπάρχουν ως στοιχεία των λιπασμάτων.

Συνεπώς, η αυξομείωση της σύνθεσης της λίπανσης αποτελεί ασφαλή τρόπο ελέγχου της «σκληρότητας» του νερού. Αντίθετα, το διττανθρακικό αυξάνει το ph και πρέπει να αντιμετωπιστεί με φωσφορικά οξέα, ή κατά προτίμηση νιτρικά. Και σε αυτή την περίπτωση, η κατάλληλη σύνθεση της λίπανσης αποτελεί εργαλείο αντιμετώπισης του προβλήματος.

Αυξημένη η κατανάλωση νερού στην Ρόδο