Κόστος πωληθέντων και δαπάνες παραγωγής στο E3 των αγροτών

γράφει η Φωτεινής Μακρή, Λογίστρια-φοροτεχνικός, ειδικός σε θέματα φορολογίας αγροτών

Αμερικανικού τύπου το νέο έντυπο E3

ΑΝΑΛΥΣΗ

Πολλή συζήτηση γίνεται για την εύρεση των σωστών αποτελεσμάτων στο έντυπο Ε3, μια και φέτος τα στοιχεία που ζητάει να υπολογιστούν το έντυπο προϋποθέτουν γνώσεις κοστολόγησης και όχι μόνο. Στο σημείωμα αυτό, θα αναλύσουμε μερικούς σημαντικούς όρους που εμπεριέχει το νέο Ε3.

Κόστος πωληθέντων

Προκύπτει από το άθροισμα των αρχικών αποθεμάτων χρήσης και των αγορών από το οποίο αφαιρούνται τα τελικά αποθέματα.

Στη συνέχεια, για να βρούμε το μεικτό αποτέλεσμα (κέρδος ή ζημιά), από τις καθαρές πωλήσεις (συνολικές πωλήσεις – επιστροφές – εκπτώσεις), αφαιρούμε το κόστος πωληθέντων.

Το ποσοστό του μεικτού αποτελέσματος %, δηλαδή μεικτό αποτέλεσμα διά τις πωλήσεις, είναι ένας χρήσιμος δείκτης σύγκρισης επί 100%. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό αυτό τόσο πιο επικερδής είναι η επιχείρηση.

Δαπάνες παραγωγής

Οι δαπάνες παραγωγής ή αλλιώς το κόστος χρήσεως είναι οι συντελεστές παραγωγής που πραγματοποιεί ο αγρότης στο πλαίσιο της παραγωγικής διαδικασίας, δηλαδή: Οι δαπάνες εδάφους, οι αποσβέσεις των πάγιων στοιχείων (αγροτικό αυτοκίνητο, τρακτέρ, εγκαταστάσεις κ.λπ.), οι εργασίες κεφαλαίου, καθώς και οι σταθερές και μεταβλητές δαπάνες. Επίσης, οι δαπάνες της εργασίας και οι δαπάνες του κεφαλαίου αποτελούν στοιχεία του κόστους παραγωγής των γεωργικών προϊόντων.

Οι δαπάνες εδάφους είναι το ενοίκιο ιδιόκτητων ή ξένων εδαφών. Όταν το έδαφος ανήκει στην εκμετάλλευση, τότε το ενοίκιο ονομάζεται «τεκμαρτό ενοίκιο». Aν και δεν πληρώνεται, καταχωρίζεται στις δαπάνες του κλάδου παραγωγής. Όταν πρόκειται για έδαφος που δεν ανήκει στον αγρότη και ενοικιάζεται, τότε το ενοίκιο που καταβάλλεται ονομάζεται «χρηματικό ή πληρωμένο». Πρόκειται για χρηματική δαπάνη και καταλογίζεται στις δαπάνες του κλάδου παραγωγής.

Οι δαπάνες εργασίας είναι οι αμοιβές της οικογενειακής εργασίας ή οι αμοιβές ξένης εργασίας (π.χ. εργόσημα). Οι δαπάνες κεφαλαίου αφορούν έξοδα για λιπάσματα, σπόρους, φάρμακα για καλλιέργειες ή ζώα, καύσιμα και λιπαντικά γεωργικών μηχανημάτων, ζωοτροφές καθώς και καύσιμα θέρμανσης θερμοκηπίων.

Οι δαπάνες σταθερών κεφαλαίων είναι οι αποσβέσεις, οι συντηρήσεις, οι εισφορές – τέλη, οι τόκοι, τα ασφάλιστρα, οι αμοιβές για υπηρεσίεςμηχανημάτων κ.λπ.

Ο επιμερισμός των γενικών δαπανών απαιτεί προσοχή και γίνεται διαιρώντας τις γενικές δαπάνες με τη βάση καταλογισμού. Η τελευταία μπορεί να είναι ο αριθμός παραγόμενων μονάδων προϊόντος, η έκταση του εδάφους που χρησιμοποιείται ανά προϊόν, οι ώρες λειτουργίας των μηχανημάτων κ.λπ.

Παράδειγμα:

Ο κλάδος παραγωγής κηπευτικών μιας εκμετάλλευσης παράγει 6.000 κιλά μελιτζάνες και 4.000 κιλά πιπεριές. Εάν οι γενικές δαπάνες είναι 650 ευρώ, γίνεται επιμερισμός τους στα δύο προϊόντα ως εξής: 650/10.000 = 0,065 και ο συντελεστής αυτός πολλαπλασιάζεται με την παραγωγή κάθε προϊόντος για να βρούμε πόση δαπάνη αναλογεί σε κάθε είδος.

Στο παράδειγμά μας: Για μελιτζάνα 6.000 x 0,065 = 390 ευρώ, για μελιτζάνα 4.000 x 0,065 = 260 ευρώ (σύνολο δαπανών 650 ευρώ).

Ο επιμερισμός εδώ έγινε βάση αριθμού παραγόμενης μονάδας προϊόντος.