Μαζί με τους πρόσφυγες να στηριχθούν και οι τοπικοί παραγωγοί

της Τάνιας Γεωργιοπούλου

Πάνω από 35.000 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται ήδη εγκλωβισμένοι στη χώρα. Δεδομένου ότι τα σύνορα στην Ειδομένη έχουν κλείσει οριστικά, ο αριθμός των ατόμων που θα παραμείνουν στη χώρα ενδέχεται να αυξηθεί κατά πολύ. Όποιος έχει βρεθεί σε καταυλισμό ή, ακόμα χειρότερα, στα σημεία που συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες χωρίς να έχουν δημιουργηθεί ούτε οι ελάχιστες υποδομές, αντιλαμβάνεται πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει σε τρόφιμα, σε είδη πρώτης ανάγκης, σε βοήθεια γενικά.

Από την καλή σου την καρδιά, από το περίσσευμα ή και το υστέρημά σου, μπορεί να δώσεις σήμερα, αύριο, όσο αντέχεις τέλος πάντων. Μόνο που η βοήθεια, ο εθελοντισμός, η προσφορά, έχει ημερομηνίας λήξης, ενώ οι ανάγκες όχι. Αυτές, αντίθετα, μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται.

Ταυτόχρονα, όσο οι συνθήκες δυσκολεύουν, οι τοπικές κοινωνίες εύκολα μετακινούνται στην άλλη όχθη, εκεί όπου ο φόβος και η οργή παίρνουν το πάνω χέρι. Ανεξαρτήτως των σωστών ή των λαθών που έχουν γίνει στη διαχείριση του προσφυγικού στην κατάσταση που βρίσκονται τα πράγματα σήμερα, μόνη λύση είναι να βοηθήσεις την πλάστιγγα να γείρει από την άλλη πλευρά, δίνοντας κίνητρα, προσφέροντας δηλαδή ανταλλάγματα. Μπορεί να μην ακούγεται και τόσο φιλάνθρωπο ή ουμανιστικό, αλλά ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος να διατηρηθεί ισορροπία στην κοινωνία και να μην εκτραχυνθεί η κατάσταση, είναι οι τοπικές κοινωνίες και οι ομάδες επαγγελματιών να κερδίσουν κάποια αντισταθμιστικά οφέλη.

Για παράδειγμα, τόσες χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται τροφή. Δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κάποιες συμπράξεις με τοπικές ομάδες παραγωγών; Ό,τι χρειάζεται δεν θα μπορούσε να αναζητηθεί στην τοπική κοινωνία κάθε περιοχής, έτσι ώστε να υπάρξει στήριξη και σε όλους εκείνους που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση μέσω των κονδυλίων που προβλέπονται για τους πρόσφυγες;