#3 Μετά τα μνημόνια τι; Οι προτεραιότητες για τον αγροτικό τομέα

γράφει ο Μόσχος Κορασίδης

Με την «τυπικά ονομαστική» λήξη των μνημονίων δεν τελειώνουν οι δυσκολίες και οι προκλήσεις. Η χώρα παραμένει αδύναμη αλλά και ανέτοιμη, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα, το ίδιο και ο πρωτογενής τομέας. Οι προκλήσεις για να παραμείνει σύγχρονη και παραγωγικά ανταγωνιστική η ελληνική γεωργία είναι σημαντικές και χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο που θα βλέπει στο μέλλον.

Τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, ο πρωτογενής τομέας έμεινε έξω από τον σκληρό πυρήνα των μέτρων, ενώ αντίθετα προς το τέλος της μνημονιακής περιόδου μπήκε στον σκληρό πυρήνα.

The-Future-of-Field-Service-Management-freshblueΤο φορολογικό και ασφαλιστικό έπληξαν καίρια την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγής. Όμως, επειδή υπάρχει παραγωγική υποδομή που άντεξε αυτά τα χρόνια, καθώς και πραγματική ζήτηση των ελληνικών προϊόντων από το εξωτερικό, όπως δείχνουν τα στοιχεία των εξαγωγών, δημιουργείται η ανάγκη να αφήσουμε τα προβλήματα του έντονου διχασμού των «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» που επικράτησαν και να δούμε το μέλλον. Δε μπορούμε πια να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν. Πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα του αγροδιατροφικού τομέα ως παραγωγικού τομέα προϊόντων, ποιοτικών τροφίμων αλλά και υπηρεσιών, που θα στηρίξει την οικονομία της χώρας σε πλήρη συνέργεια με τον τουρισμό. Για αυτό, είναι κρίσιμο να υπάρχει ένα αξιόπιστο σχέδιο, που θα αξιοποιήσει το παραγωγικό δυναμικό της ελληνικής γεωργίας. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει ως προτεραιότητες τα εξής:

  • Χρειάζεται –κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τώρα– το σχέδιο να είναι μακροπρόθεσμο, να ξεπερνάει την περίοδο μιας κυβέρνησης και με συστηματικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο να μας βάλει στη σύγχρονη παραγωγική γεωργία, αλλάζοντας τη νοοτροπία μας. Η αξιοποίηση π.χ. των πόρων της ΚΑΠ θα πρέπει να συμβάλει σε παραγωγικές και όχι καταναλωτικές δαπάνες, οι οποίες μας οδήγησαν στην κρίση.
  • Απαιτείται η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού παραγωγικού δυναμικού να γίνει πράξη, με στοχευμένα κίνητρα εγκατάστασης, υποστήριξης και συμβουλών.
  • Η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής σε όλα τα επίπεδα κρίνεται απαραίτητη, για να αυξήσουμε την παραγωγικότητα, να μετριάσουμε τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή, αλλά και για να διασφαλίσουμε τους φυσικούς πόρους, όπως το νερό, που σε αρκετά σημεία της χώρας είναι σε κρίσιμη έλλειψη.
  • Όμως, όλα αυτά, για να πάρουν σάρκα και οστά, προϋποθέτουν ότι οι οργανώσεις των παραγωγών θα πρέπει να οργανωθούν σε νέα παραγωγική βάση. Κοινός παρονομαστής μιας νέας προσπάθειας θα πρέπει να είναι η συλλογικότητα των παραγωγών, οι καλές και σωστές εμπορικές σχέσεις με τους εξαγωγείς και τους μεταποιητές, ώστε μέσω της οργανωμένης ανάδειξης και προώθησης των ποιοτικών ελληνικών τροφίμων, να γίνει δυνατή η απόσπαση μεγαλύτερων μεριδίων, τόσο στην εσωτερική αγορά (βλ. Τουρισμός), όσο και στη διεθνή, που υπάρχει υψηλή ζήτηση ποιοτικών τροφίμων. Στόχος μας πρέπει να είναι η υπεραξία, η οποία αυτήν τη στιγμή χάνεται, καθώς για κάθε ευρώ ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής παίρνουμε μόνο ένα μικρό ποσοστό ως υπεραξία, τη στιγμή που σε άλλες μεσογειακές ανταγωνιστικές χώρες αυτό το ποσοστό είναι ακόμα και διπλάσιο. Αυτή η υπεραξία, λοιπόν, μπορεί να δώσει σε όλη την αλυσίδα παραγωγής και διακίνησης επιπλέον εισόδημα, που είναι το ζητούμενο. Η αυριανή μέρα, μετά τα μνημόνια, πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία ικανοποιητικών εισοδημάτων, για να υπάρξει επιπλέον πλούτος και να μπορέσει έτσι η χώρα και ο πρωτογενής τομέας να αφήσουν πίσω το χθες και να σταθούν στα πόδια τους αυτοδύναμοι. «Τους Λαστρυγόνας και τους Κύκλωπας… δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες την ψυχή σου»…

 


Ο Μόσχος Κορασίδης έχει διατελέσει γενικός γραμματέας του ΥΠΑΑΤ, ενώ θήτευσε και ως αντιπρόεδρος και διευθυντής του ΟΠΕΚΕΠΕ. Επίσης, έχει εργαστεί στον Εθνικό Οργανισμό Καπνού.