Μεταναστευτικό και ΕΕ: Ψάχνοντας χαλί να κρύψει το πρόβλημα

γράφει ο Νίκος Λαμπρόπουλος

Την Κυριακή, 24 Ιουνίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Μάλτας και της Βουλγαρίας –που έχει την προεδρία της ΕΕ θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες να συζητήσουν για το μεταναστευτικό ζήτημα και τον τρόπο αντιμετώπισης ενός προβλήματος που δοκιμάζει τα όρια αντοχής της Ένωσης σε πολλά επίπεδα.

Με τις ευρωεκλογές να είναι μόλις ένα χρόνο μακριά και τα λαϊκιστικά κόμματα να επενδύουν στην ισλαμοφοβία και την «εισβολή» των ξένων είναι προφανές ότι η πίεση για μια απάντηση από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι τεράστια. Ήδη σε αυτή τη σύνοδο Αυστρία, Ιταλία και λιγότερο Βουλγαρία εκπροσωπούν τους «σκληρούς» που ζητούν περιορισμό των μεταναστευτικών ροών. Ελλάδα, Ισπανία και λιγότερο Γαλλία κρατούν μια πιο διαλλακτική στάση ενώ στη Γερμανία η διαφωνία της Μέρκελ με τον δεξιό της εταίρο τους Χριστιανοκοινωνιστές απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση.

Η ΕΕ αντιμετώπισε στην αρχή επιπόλαια και μετά φοβικά το ζήτημα των μεταναστών. Δεν κατάφερε ποτέ να πείσει για το σχέδιό της –αν έχει κάποιο- και η μόνη ίσως «επιτυχία» της είναι η συμφωνία με την Τουρκία, έναν εταίρο που καθημερινά γίνεται πιο απρόβλεπτος

Ανάμεσα σε διακηρύξεις για αλληλεγγύη και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, επαναπροωθήσεις, στρατόπεδα φιλοξενίας (πόσο οξύμωρο), φράχτες και ναυάγια η Ευρώπη ψάχνει χαλί να κρύψει από κάτω το πρόβλημα και μαζί την αμηχανία της.

Τα κέντρα επαναπροώθησης σε έδαφος τρίτων χωρών είναι ακριβώς αυτό: μια λύση ανάμεσα, όπως όλα όσα συμβαίνουν στην ΕΕ, όπου τελικά κανείς δε θα είναι ευχαριστημένος και τελικά το πρόβλημα θα μένει αναπάντητο. Αν η Ευρώπη συμμετείχε σε Μουντιάλ θα ήταν ο κακός διαιτητής που διορθώνει το λάθος του κάνοντας ακόμα ένα.