Ν. Δουλουφάκης: Δεν μπορείς εύκολα να συνεργαστείς με το ελληνικό κράτος

Δεν μπορείς εύκολα να συνεργαστείς με το ελληνικό κράτος
Το αμπέλι το φυτεύεις τώρα και περιμένεις δέκα χρόνια για να φας. Φυτεύουμε για τα παιδιά μας

Οινολόγος εξ Ιταλίας, οινοποιός που συνεργάζεται με αμπελουργούς και αμπελουργός ο ίδιος, Κρητικός ως το κόκαλο, ο Νίκος Δουλουφάκης ξέρει το κρασί από το αμπέλι έως και τα ράφια του εξωτερικού. Τα κρασιά του εξάγονται σε Ευρώπη -και Γαλλία μάλιστα- αλλά φτάνουν μέχρι και την Αμερική, την Ιαπωνία και τον Καναδά. Για Κρητικός εμφανίζεται ιδιαίτερα συναινετικός με τη διοίκηση: «Είναι δύσκολο να συνεργαστείς με το κράτος. Και το υπουργείο Γεωργίας χρειάζεται να είναι λίγο πιο ευέλικτο», τονίζει.

Παρά την τάση για γηγενείς ποικιλίες, εσείς καλλιεργείτε και διεθνείς…

Έχουμε από όλα. Στη δεκαετία του ’90, όταν ξεκίνησε η ανάπτυξη του ελληνικού κρασιού, ήταν μόδα οι ξένες ποικιλίες, αυτές ήθελε ο κόσμος. Από την άλλη, ας μη γελιόμαστε, οι διεθνείς ποικιλίες δεν θα γίνονταν διεθνείς αν δεν ήταν καλές. Εκείνα τα χρόνια βοήθησαν να έρθουν τα ελληνικά κρασιά πιο κοντά σε αυτό που άρεσε στον κόσμο.

Στην Κρήτη μόνο τα τελευταία χρόνια ανεβαίνουν οι τοπικές ποικιλίες. Δεν βρίσκετε ότι αργήσατε λίγο;

Στην Κρήτη, το δυναμικό των ποικιλιών ήταν πολύ πλούσιο προ φυλλοξήρας, πριν δηλαδή το ’70. Μετά, όμως, προτιμήθηκαν οι ποικιλίες που έδιναν μεγάλη παραγωγή. Έτσι, οι περισσότερες λευκές ποικιλίες μπήκαν στο περιθώριο και όλη η Κρήτη έγινε σχεδόν μονοποικιλιακή: φυτεύτηκε μόνο Βηλάνα. Κόκκινες έχουμε τρεις, το λιάτικο, το κοτσιφάλι, το μαντηλάρι στον νομό Ηρακλείου. Οι τρεις αυτές κόκκινες ποικιλίες συνέχισαν να καλλιεργούνται, όμως είχαν μια φθίνουσα πορεία, λόγω χαμηλής τιμής. Σιγά-σιγά, αναπτύχθηκαν ξένες ποικιλίες. Τότε υπήρχε αυτή τη ανάγκη, γιατί οι Κρητικές ποικιλίες χρειάζονταν βοήθεια για φτιάξουμε κρασιά πιο ελκυστικά στον καταναλωτή. Λίγο πιο μοντέρνα, με πιο έντονο χρώμα. Όμως, οι νέοι γεωπόνοι, αμπελουργοί και οινοποιοί, ξαναβρήκαμε τις ποικιλίες που υπήρχαν μέσα στα αμπέλια, αλλά είχαν μπει στο περιθώριο.

Πώς τις ανακαλύψατε;

Ψάχνοντας στα παλιά αμπέλια των πατεράδων και των παππούδων μας. Ρωτούσαμε σε ορεινά χωριά που είχαν μείνει κάποια αμπέλια και ξαναφέραμε στο προσκήνιο το βιδιανό, που είναι πολύ σημαντικό για την Κρήτη, το Μοσχάτο, το Δαφνί, το Πλυτό, το αθήρι, το θραψαθήρι. Έτσι, ενδυναμώθηκε το ποικιλιακό δυναμικό της Κρήτης και γίναμε πλέον «πολύπλοκοι».

Έγινε κάποια δουλειά για τη βελτίωση;

Αυτοί που βρήκανε τις ποικιλίες από μόνοι τους έκαναν μια επιλογή, διαλέγοντας τα καλύτερα πρέμνα. Σιγά-σιγά έγιναν πολύ καλά αμπέλια. Η ανάγκη οδήγησε και τους φυτωριούχους να κάνουν δουλειά. Όμως, στην Ελλάδα δεν υπήρχε μέχρι πρόσφατα πρωτόκολλο κλωνικής επιλογής, για να πιστοποιήσεις μια ελληνική ποικιλία. Οι Έλληνες που έχουν πιστοποιήσει ελληνικούς κλώνους, το έχουν κάνει σε άλλα κράτη.

Δεν υποστηρίζει τον οινικό αμπελώνα το κράτος;

Ας πούμε ότι δεν μπορείς εύκολα να συνεργαστείς με το ελληνικό κράτος. Ευτυχώς, υπάρχουν ιδιώτες που αγαπούν το αμπέλι και κάνουν δουλειά.

Γιατί παρόλο που στην Κρήτη υπήρχε παράδοση στο κρασί, άργησε η στροφή προς την ποιότητα;

Δεν ξέρω, μάλλον έπρεπε να μπουν νέοι -και σε ηλικία και σε μυαλά- και κυρίως άνθρωποι επιστημονικά καταρτισμένοι, οινολόγοι και γεωπόνοι. Έτσι, φύγαμε από τους μεγάλους όγκους και τον οινολόγο στο εργαστήρι με την άσπρη ποδιά και πιάσαμε δουλειά στο αμπέλι, γιατί εκεί είναι η βάση. Τώρα, όμως, υπάρχει εξέλιξη και μεγάλη όρεξη.

Οι κανονισμοί βοηθάνε, όταν τηρούνται σωστά

Θεωρείτε ότι χρειάζεται δουλειά στο χωράφι;

Το μεγάλο στοίχημα είναι στο αμπέλι, που γίνεται πολλή δουλειά. Τώρα διορθώνονται τα λάθη που κάναμε λόγω απειρίας. Δυστυχώς, όμως, το αμπέλι το φυτεύεις τώρα και περιμένεις δέκα χρόνια για να φας. Φυτεύουμε για τα παιδιά μας.

Όλα τα κρασιά σας είναι ΠΓΕ ή ΠΟΠ. Αυτό τους δίνει εμπορικό πλεονέκτημα;

Δεν το συζητώ, βέβαια. Όπου μπαίνει το όνομα «Κρήτη» είναι από μόνο του προβολή, διαβατήριο. Οι κανονισμοί βοηθάνε, όταν τηρούνται σωστά.

Ο τουρισμός στην Κρήτη απορροφά ποιοτικό κρασί;

Βέβαια, είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον τόπο. Εμείς εξάγουμε τα προϊόντα μας μέσα στην Κρήτη. Επίσης, εδώ έχουμε πολλούς τουρίστες που έχουν σπίτια ή άλλους που έρχονται και ξανάρχονται και έρχονται στο οινοποιείο και παίρνουν κρασί.

Συνέντευξη στην Τάνια Γεωργιοπούλου