Ο άγνωστος και αναξιοποίητος Χορτιάτης

Το βουνό που δεσπόζει ανατολικά της Θεσσαλονίκης έχει να επιδείξει πλούσια Ιστορία και παρελθόν

Ο άγνωστος και αναξιοποίητος Χορτιάτης

Ο Χορτιάτης είναι το «ταπεινό» και ανεκμετάλλευτο βουνό που υψώνεται ανατολικά της Θεσσαλονίκης και εκτείνεται από το Φίλυρο, την Εξοχή, το Ασβεστοχώρι και το ομώνυμο χωριό, τον Χορτιάτη, αγγίζοντας γεωγραφικά το νομό Χαλκιδικής.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης γνωρίζουν το βουνό είτε για τις κεραίες των τηλεοπτικών σταθμών που είναι εγκατεστημένες εκεί, είτε για τις ταβέρνες του και λιγότεροι για την ομορφιά που κρύβει. Όμως, ο ορεινός όγκος του Χορτιάτη, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη, μένει ανεκμετάλλευτος, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης ολόκληρου του νομού, αφού συνδυάζει φύση, γαστρονομία, θρησκευτικό τουρισμό, οικοτουρισμό, ιστορία και παράδοση.

Η φύση του είναι μοναδική, η χλωρίδα και πανίδα πλούσια, τα δέντρα -αγριοκαστανιές, οξιές, δρυς, κωνοφόρα κ.λπ.- και η βλάστηση εξαιρετικής σημασίας. Τα ορεινά μονοπάτια ξεχωρίζουν για τη φυσική ομορφιά τους, ακόμη κι αν η επίδραση του ανθρώπου έχει περιορίσει σε πολλά σημεία την έκταση αυτής της δασικής ζώνης. Αν και ο Δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη προβλέπει στον κεντρικό σχεδιασμό του την αξιοποίηση του βουνού και έχει καταθέσει πρόταση για την ανάπτυξη του ορεινού όγκου, ωστόσο η πρόταση αυτή δεν έχει προχωρήσει ακόμη.

Όπως τονίζει ο δημοτικός σύμβουλος και πρώην αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολεοδομίας, Πάρης Τσογκαρλίδης, ο δήμος είχε καταθέσει στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας αίτημα να του παραχωρηθεί ένας αναξιοποίητος χώρος, ώστε εκεί να χωροθετηθούν τα κοιμητήρια όλων των καποδιστριακών περιοχών που εφάπτονται με τον Χορτιάτη και σε αντάλλαγμα να δοθούν ανταποδοτικές χρήσεις, που έχουν να κάνουν από την οικιστική ανάπτυξη έως τη δημιουργία πρότυπων λαχανόκηπων, αθλοπαιδιών και δράσεων αγροτοτουρισμού.

Ο κ. Τσογκαρλίδης αναφέρει πως με την πρόταση αυτή θα επιλύονταν αρκετά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τον Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό και τις χρήσεις που πρέπει να έχει η αστική ανάπτυξη, κι από την άλλη πλευρά θα αξιοποιούταν στο έπακρο ο ορεινός όγκος του Χορτιάτη. «Αποσκοπούμε να φέρουμε, με δομές, τον αστό στο βουνό», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τσογκαρλίδης «και να αναδείξουμε από τα παλιά φυσικά παγοποιεία που βρίσκονται σε τρύπες μέσα στο δάσος και δρόσιζαν έως τη δεκαετία του 1950 τους Θεσσαλονικείς, μέχρι το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, που μετέφερε νερό από τις πηγές του Χορτιάτη στην πόλη ή τα λατομεία του Ασβεστοχωρίου, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πόλο έλξης οικοτουρισμού».

Αφροδίτη Χρυσοχόου