«Εγώ με αυτόν στο ίδιο τραπέζι δεν κάθομαι. Ας έρθουν να μου πουν εμένα ποιος είναι αγωνιστής και ποιος όχι. Τόσα χρόνια στα μπλόκα τα έχω φάει αυτά με το κουτάλι». Να λοιπόν που αντί να μιλάμε για το ασφαλιστικό και το φορολογικό με στοιχεία, μετά από ένα μήνα αγροτικές κινητοποιήσεις, συζητούμε ποιος είναι περισσότερο αγωνιστής, ποιος είναι έτοιμος να κιοτέψει, ποιος συνεννοήθηκε κρυφά με ποιον, ποιος τελικά είναι πιο μάγκας.
Ο πρωθυπουργός έχει αυτή τη στιγμή στα χέρια του τρεις καταλόγους αιτημάτων, οι δύο με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται καν το κυβερνητικό επιτελείο να ψάξει για επιχειρήματα ώστε να αποδυναμώσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι ίδιοι οι αγρότες τού τα προσφέρουν στο πιάτο, δείχνοντας ότι δεν μπορούν να ομονοήσουν ούτε σε πέντε βασικά σημεία. Το χειρότερο; Οι περισσότερες διαφωνίες είναι επί της διαδικασίας και όχι επί της ουσίας.
Η άποψη «ή όλα ή τίποτα» δεν είναι αγωνιστική κι ας μοιάζει έτσι, είναι κατά βάση αδιέξοδη. Μπορεί, επίσης, να έχει τελικά πολύ αρνητικές συνέπειες για τους ίδιους τους αγρότες.
Ποιος μπορεί να εξηγήσει καλύτερα στον πρωθυπουργό τι συμβαίνει, ποια είναι τα προβλήματα και οι παρανοήσεις, ποιες είναι οι συνέπειες για τον αγροτικό κόσμο από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και τις φορολογικές ρυθμίσεις αν όχι οι ίδιοι οι αγρότες;
Η συνάντηση με τον πρωθυπουργό της χώρας, ένα παράθυρο στον διάλογο με την κυβέρνηση, δεν είναι προδοσία ή υποχώρηση. Είναι ρεαλισμός και λογική αντιμετώπιση μιας κατάστασης. Είναι προσπάθεια να αποδώσουν τα μέγιστα οι αγροτικές κινητοποιήσεις.
