Το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας έβαζε τον σπόρο για την αναγέννηση μιας πραγματικά ρημαγμένης χώρας. μετά από 188 χρόνια, το «The Governor» («ο Κυβερνήτης»), ένα ελαιόλαδο-διαμάντι, που αναδείχθηκε ως ένα από τα πιο υγιεινά στον κόσμο, με σήμα του τον πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, βάζει τον σπόρο για μια εξίσου μεγάλη ιδέα: να κάνει την Ελλάδα πρωτεύουσα του κόσμου στην παραγωγή των πιθανών «φαρμάκων» του μέλλοντος, των υψηλά φαινολικών ελαιολάδων. Πρόκειται για σπάνια ελαιόλαδα με υψηλή περιεκτικότητα σε ουσίες, όπως η ελαιοκανθάλη, που μπορούν να καταναλωθούν ως «φάρμακα»-συμπληρώματα διατροφής, αφού έχουν –είναι και κλινικά αποδεδειγμένο– σημαντική υγειοπροστατευτική δράση έναντι νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά. Σας ακούγεται υπερβολικό; Και το όραμα του Καποδίστρια υπερβολικό ακουγόταν στην εποχή του…
Πριν από πέντε χρόνια, ο Σπύρος και ο Γιώργος Δαφνής, τρίτη γενιά μιας επιχείρησης στον Άγιο ματθαίο Κέρκυρας, ζυμωμένη στον κερκυραϊκό ελαιώνα για πάνω από οκτώ δεκαετίες, ανακοίνωναν στους γονείς τους ότι θα κλείσουν το ελαιοτριβείο που διατηρούσε η οικογένεια.
Αν και διένυαν μόλις τη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους, έβλεπαν τον κύκλο να κλείνει και το αδιέξοδο στην κερκυραϊκή ελαιοπαραγωγή να έρχεται.
Ένας υπεραιωνόβιος πληθυσμός 4 εκατ. ελαιοδέντρων, μια ποικιλία, η Λιανολιά, εγκαταλειμμένη στη χύμα διανομή, ένα ελαιόλαδο χωρίς καμία προστιθέμενη αξία, αφού ποτέ δεν είχε τυποποιηθεί, του οποίου μάλιστα την ύπαρξη –στην καλύτερη περίπτωση– αγνοούσαν οι πάντες. «Είχαμε την επιλογή να τυποποιήσουμε ακόμη ένα προϊόν άγνωστης ταυτότητας ή να ‘‘χτίσουμε’’ brand για το κερκυραϊκό ελαιόλαδο. Ξετυλίξαμε το κουβάρι προς τα πίσω και τα αλλάξαμε όλα. Καλλιέργεια, συγκομιδή, ελαιοποίηση, μεταποίηση και προώθηση», λέει ο 25χρονος –οικονομολόγος σε επίπεδο σπουδών, αλλά ποτισμένος με ελαιόλαδο μέχρι το μεδούλι– Σπύρος Δαφνής στην «ΥΧ».
Το στοίχημα
Η εταιρεία Olive Fabrica, υπό τη διαχείριση του Σπύρου και του Γιώργου, έβαλε προσωπικό στοίχημα να γνωρίσει στον πλανήτη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Λιανολιάς, εξελίσσοντάς την από ασχημόπαπο σε κύκνο. Η μεταμόρφωση απαίτησε τρία χρόνια σεμιναρίων, ταξιδιών και σπουδής στο ελαιόλαδο προτού βγει στην αγορά το τελικό προϊόν.
Η Olive Fabrica κέρδισε το στοίχημα με το «The Governor», το πρώτο και μοναδικό μονοποικιλιακό ελαιόλαδο Λιανολιάς Κέρκυρας στην παγκόσμια αγορά και το πρώτο στον κόσμο με αναγραφόμενο Ισχυρισμό Υγείας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο προϊόν, περιορισμένης παραγωγής (10.000-12.000 φιάλες), που έβαλε την Κέρκυρα στον χάρτη της ελαιοπαραγωγής και την Ελλάδα στο επίκεντρο αυτού που κάποιοι θεωρούν ως μια νέα, σχεδόν ανέγγιχτη παγκοσμίως αγορά για το ελαιόλαδο: τα προϊόντα με υγειοπροστατευτική δράση.
«Θελήσαμε το ‘‘The Governor’’ να πει το αφήγημα του κερκυραϊκού και ελληνικού ελαιώνα. Να γαλουχήσει το διεθνές κοινό στο ελληνικό ελαιόλαδο της επόμενης ημέρας», σημειώνει ο διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Olive Fabrica, κ. Δαφνής. Το χρυσό βραβείο ως το ελαιόλαδο με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε ελαιοκανθάλη στον κόσμο (966 mg ανά κιλό) από τη Διεθνή Εταιρεία Ελαιοκανθάλης ήρθε, πριν από μερικές ημέρες, ως επιβεβαίωση της προσπάθειας. Όπως τα αντίστοιχα σε διαγωνισμούς σε Λος Άντζελες, Τόκιο, Λονδίνο, Ιερουσαλήμ.
Την προσπάθειά τους επιβραβεύει ήδη το κοινό σε ΗΠΑ, Γαλλία, μονακό, Γερμανία, Ελβετία, Ολλανδία και οι επισκέπτες του λονδρέζικου Harrods… πίνουν το branded πλέον κερκυραϊκό ελαιόλαδο στην υγειά τους.
Σχέδια
Τα επόμενα βήματά τους, όπως εξηγεί ο Σπύρος Δαφνής, σχετίζονται με την εξωστρέφεια και τη διεθνοποίηση των ιδιαίτερων ιδιοτήτων του ελληνικού ελαιολάδου.
Από το κάδρο της Olive Fabrica δεν λείπει η διεύρυνση της παραγωγής. Στόχος μάλιστα είναι, από τον επόμενο χρόνο, να μπουν οι βάσεις για την ανάπτυξη υπό όρους Συμβολαιακής Γεωργίας. Άλλωστε, όπως λέει ο ίδιος, η προσπάθεια θα ήταν ατελής, αν η προστιθέμενη αξία που αρχίζει να αποκτά ο κερκυραϊκός ελαιώνας δεν επιστρέψει ανταποδοτικά στους ανθρώπους που καλλιεργούν τον θαυματουργό καρπό: «Η προσπάθειά μας θα είναι επιτυχής, όταν το κερκυραϊκό ελαιόλαδο καταξιωθεί ως μοναδικό ποιοτικά προϊόν, όταν το ελληνικό ελαιόλαδο συνολικά βρει τη θέση του στις διεθνείς αγορές και όταν η ελαιοπαραγωγή ανοίξει θέσεις εργασίας και ανταμείψει τον κόπο όσων παλεύουν γι’ αυτήν».
