Παγκοσμιοποίηση: Τα κοινωνικά ζητήματα πρέπει να αποφασίζονται από τις κυβερνήσεις και όχι από τους διαπραγματευτές

Παγκοσμιοποίηση: Τα κοινωνικά ζητήματα πρέπει να αποφασίζονται από τις κυβερνήσεις και όχι από τους διαπραγματευτές.

Το παγκόσμιο εμπόριο δεν πρέπει να υποβαθμίσει τις προδιαγραφές των προϊόντων μας, ούτε να επιβαρύνει την προστασία του περιβάλλοντος, τόνισε η Επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ, C. Malmström, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Γερμανία την περασμένη εβδομάδα.

«Ζητήματα δημόσιων πολιτικών, όπως η ασφάλεια των τροφίμων που καταναλώνουμε ή ποιες υπηρεσίες θα παραμείνουν δημόσιες, πρέπει να αποφασίζονται από τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, όχι από τους διαπραγματευτές εμπορίου», συμπλήρωσε. Η συζήτηση αφορούσε το έγγραφο της Επιτροπής «Αξιοποιώντας την Παγκοσμιοποίηση», που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.

Το μισό παραγόμενο προϊόν του πλανήτη αφορά το διεθνές εμπόριο. Τα περισσότερα από τα προϊόντα που καταναλώνουμε έχουν παραχθεί σε περισσότερες από μία χώρες. Αν και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, το 55% για την ακρίβεια, εκτιμά ότι η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί οικονομικές ευκαιρίες, ένα εξίσου σημαντικό ποσοστό, το 53%, θεωρεί ότι η παγκοσμιοποίηση απειλεί την ταυτότητα μίας χώρας. Και αυτό, γιατί συχνά, τα οφέλη που προκύπτουν, κατανέμονται άνισα μεταξύ χωρών ή παραγωγικών κλάδων.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα, τη χώρα με τις υψηλότερες οικονομικές ανισότητες στην ΕΕ, πολλοί είναι εκείνοι που συνδέουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό με την παγκοσμιοποίηση.

Ιδιαίτερη προσοχή επίσης απαιτείται για τις περιοχές της υπαίθρου, όπου η παγκοσμιοποίηση και οι δημογραφικές αλλαγές συχνά υπονομεύουν την οικονομική και κοινωνική τους συνοχή. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, μία σύγχρονη ΚΑΠ, καλείται, κατά τη γνώμη που διατυπώνεται στο Κοινοτικό Έγγραφο, να ενδυναμώσει την ανταγωνιστικότητα του αγροδιατροφικού τομέα, ο οποίος πρέπει να ανταποκρίνεται με επιτυχία στις διεθνείς αγορές και τις υψηλές ποιοτικές απαιτήσεις τους.

Ο προστατευτισμός δεν προστατεύει

Σε εξωστρεφείς παραγωγικούς κλάδους όπως ο αγροτικός, ο προστατευτισμός μπορεί να προσφέρει μία πρόσκαιρη «ανακούφιση», αλλά δεν αποτελεί μέσο αποτελεσματικής προστασίας. Για παράδειγμα, η παρεμπόδιση των εισαγωγών στην Ελλάδα, θα σήμαινε και παρεμπόδιση των εξαγωγών προϊόντων αγροδιατροφής, που κυμαίνονται στα 5,5 δισ. ευρώ το έτος περίπου.

Η λύση βρίσκεται στη θέσπιση και αποτελεσματική εφαρμογή παγκόσμιων κανόνων. Βρίσκεται στην καλύτερη κατανομή των ωφελειών της παγκοσμιοποίησης και σε πολιτικές άμβλυνσης των ανισοτήτων. Η λύση βρίσκεται σε παράλληλα μέτρα αποτελεσματικής κοινωνικής προστασίας για προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Βρίσκεται στην ενσωμάτωση της γνώσης και της τεχνολογίας στο παραγόμενο προϊόν, όπως το αγροτικό.

Αντί λοιπόν να παραμένουμε παθητικοί παρατηρητές της παγκοσμιοποίησης και των επιπτώσεών της, πρέπει να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την κάνουν να λειτουργεί με βάση τις δικές μας αξίες και προτεραιότητες. Η Ευρώπη πρέπει να δράσει, ώστε τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης να παρακολουθούν τις αρχές της αλληλεγγύης και της βιωσιμότητας. Πρέπει να δράσει, ώστε ο αγροτικός της τομέας να δημιουργεί εθνικό πλούτο και εισοδήματα στους παραγωγούς του. Μόνο έτσι θα περιορίζονται οι ανισότητες και θα αναβαθμίζονται οι κοινωνικές μας κατακτήσεις.