Παράδειγμα προς αποφυγήν

γράφει η Τάνια Γεωργιοπούλου

Δεν υπάρχει υποθέτω Έλληνας, πολύ περισσότερο αγρότης, που να μη θυμάται την περίφημη εκτροπή του Αχελώου, που θα έσωζε τη Θεσσαλία σε βάρος της Αιτωλοακαρνανίας. Δεκαετίες συζητήσεων, καβγάδες, επιχειρήματα από τη μια και την άλλη πλευρά και, βέβαια, εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για ένα «όραμα», μια καραμέλα των πολιτικών της περιοχής που κατάντησε στο τέλος πείσμα και εμμονή. Γιατί, βέβαια, οι συνθήκες και οι ανάγκες αλλάζουν και ένα έργο που σχεδιάστηκε πριν από 40 χρόνια δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι έχει νόημα να υλοποιηθεί τελικά.

Ο Αχελώος δεν εκτρέπεται, η Θεσσαλία κινδυνεύει ή παρεκτρέπεται;

Το παράδειγμα της εκτροπής του Αχελώου, ένα τεραστίων διαστάσεων και προθέσεων έργο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και στοίχισε πολλά, θα έπρεπε να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγήν όσον αφορά τον τρόπο χάραξης της πολιτικής για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας.

Όπως κατέδειξε η έρευνα της «ΥΧ», αρκεί ένας χρόνος χαμηλών βροχοπτώσεων για να μειωθεί επικίνδυνα –για τις ανάγκες των καλλιεργειών– η στάθμη νερού στις γεωτρήσεις σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Στο μεταξύ, παλαιά δίκτυα αφήνουν το νερό να φεύγει και αναχρονιστικοί τρόποι ποτίσματος σπαταλούν τον πολύτιμο φυσικό πόρο.

Αν θέλουμε πρωτογενή τομέα και πιστεύουμε ότι η αγροτική παραγωγή μπορεί πραγματικά να βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας, είναι απαραίτητη η χάραξη πολιτικής και ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, ώστε να εξασφαλιστεί η δυνατότητα άρδευσης –με όρους ορθής χρήσης– σε όλες τις αγροτικές περιοχές της χώρας. Βέβαια, χρειάζεται να μη φυτεύονται υδροβόρες καλλιέργειες εκεί που υπάρχει έλλειμμα νερού, αλλά, όπως και να γίνει, αγροτική παραγωγή χωρίς νερό δεν γίνεται.