Η καλλιέργεια της πατάτας στο λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Η ονομαστή γεύση της οφείλεται στις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής. Ο παρατεταμένος χειμώνας έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται μόνο μια καλλιεργητική περίοδος κάθε χρόνο. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πλήρης ωρίμανση της πατάτας, ενώ οι χαμηλές θερμοκρασίες τη βοηθούν στο να συσσωρεύσει υψηλό ποσοστό αμύλου, κάνοντάς την ιδιαίτερα νόστιμη.
Ο συνδυασμός κλιματολογικών συνθηκών, μακροχρόνιας εμπειρίας και παραδοσιακών μεθόδων καλλιέργειας και περιποίησης, που εφαρμόζουν οι πατατοπαραγωγοί της περιοχής, συντελούν στην ποιοτική υπεροχή της πατάτας Νευροκοπίου και στην αναγνώρισή της ως προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ). Με τον Κανονισμό (ΕΚ) 538/2002 της Επιτροπής της 25ης Μαρτίου 2002, η ονομασία «Πατάτα Κ. Νευροκοπίου» καταγράφηκε στο «Μητρώο προστατευομένων ονομασιών προέλευσης και προστατευομένων γεωγραφικών ενδείξεων» όπως αυτό προβλέπεται στο άρθρο 6 παρ. 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 και τυγχάνει προστασίας σε κοινοτικό επίπεδο.
Σήμερα, η κατανάλωση της πατάτας παραμένει σε υψηλά επίπεδα, παραμένοντας βασική ή συμπληρωματική διατροφή σε πολλές χώρες.
«Πέρυσι έφτασαν στον Συνεταιρισμό περί τους 4.500 τόνους πατάτας», σημειώνει ο πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Νομού Δράμας, Γιάννης Καπαντζάκης. Σε καλές χρονιές, πάντως, οι ποσότητες που φθάνουν σε ετήσια βάση κυμαίνονται γύρω στους 6.000 τόνους. Το 90% της παραγωγής απορροφάται στην εγχώρια αγορά της Αθήνας και το υπόλοιπο 10% στην υπόλοιπη Ελλάδα, κυρίως στα σούπερ μάρκετ.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στην “ΥΧ” που κυκλοφορεί
