Η μετακινούμενη κτηνοτροφία λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο σε όλη την Ελλάδα. Αποτελεί μια παραδοσιακή μορφή διαχείρισης των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων και τελευταία έχει αναγνωριστεί ως στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρακτικά, η μετακίνηση ξεκινά από τα πεδινά προς τα ορεινά στις αρχές Μαΐου και ολοκληρώνεται με την επιστροφή προς τα τέλη Οκτωβρίου, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τις γέννες των κοπαδιών.
Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες της φετινής περιόδου υποχρέωσαν τους κτηνοτρόφους να αλλάξουν τον προγραμματισμό τους και έτσι μετακίνησαν τα κοπάδια τους από τον Ιούλιο. Όπως εξηγεί ο Γιάννης Γκρίνιας, μετακινούμενος κτηνοτρόφος από τον Αλμυρό προς τα Καστέλια Φωκίδας, η επιλογή κάποιων κτηνοτρόφων να μείνουν στα ορεινά δεν ήταν σωστή: «Με την κίνηση τους αυτή, οι μετακινούμενοι κτηνοτρόφοι του Ιουλίου ήταν περισσότερο κερδισμένοι από εμάς που μείναμε στα βουνά. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού επηρέασαν σημαντικά τη βόσκηση, με αποτέλεσμα η παραγωγή μας να είναι μειωμένη σε σύγκριση με άλλες χρονιές».
Όπως εξηγεί, η διαδικασία της μεταφοράς των κοπαδιών είναι δύσκολη, με σημαντικό οικονομικό κόστος. «Για να έλθω από τον Αλμυρό στη Φωκίδα πληρώνω 2.000 ευρώ μαζί με την επιστροφή. Το κόστος αυτό είναι σημαντικό για το σύνολο των μετακινούμενων κτηνοτρόφων και θα πρέπει να βρεθεί μια λύση. Αυτό, όμως, που μας ανησυχεί ιδιαίτερα είναι ο μεγάλος αριθμός των λύκων. Δεν υπάρχει κτηνοτρόφος που να μην έχει δεχθεί επίθεση στο κοπάδι του και να μην έχει απώλειες. Η διαδικασία της αποζημίωσης από τον ΕΛΓΑ είναι δύσκολη και πολλές φορές οι κτηνοτρόφοι δεν έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν τις απώλειές τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το μεγάλο, όμως, ζήτημα της μετακινούμενης κτηνοτροφίας, όπως ο ίδιος επισημαίνει, εστιάζεται στα οφέλη που έχει αυτή η πρακτική. «Το προϊόν που παράγουμε είναι υψηλής διατροφικής αξίας, διότι η διατροφή των ζώων στο σύνολό της γίνεται από την πλούσια βιοποικιλότητα της ελληνικής χλωρίδας. Αυτό, όμως, δεν το έχουμε αξιοποιήσει εξ ολοκλήρου, με αποτέλεσμα το προϊόν που παράγουμε να μην κερδίζει την ανάλογη προστιθέμενη αξία. Όπως είναι γνωστό, η μετακινούμενη κτηνοτροφία είναι μια παραδοσιακή πρακτική με μεγάλη ιστορία και αποτελεί το 30% – 40% της εκτατικής κτηνοτροφίας. Η συρρίκνωσή της θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την οικονομία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας. Είναι καιρός να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το θέμα, διότι κάθε χρόνο έχουμε μείωση των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων».
