Δύο μήνες πριν την έναρξη του επόμενου κρίσιμου γύρου συνομιλιών της ΕΕ με τις ΗΠΑ για τη συμφωνία διευκόλυνσης του εμπορίου, τη λεγόμενη ΤΤΙΡ , και οι κινήσεις όλων των ενδιαφερόμενων κορυφώνονται.
Μετά τη διαρροή της προηγούμενης εβδομάδας, από την Greenpeace, των εγγράφων για τις οικονομικές πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ υπέρ των μεταλλαγμένων (θέμα το οποίο επικέντρωσε το ενδιαφέρον της η «ΥΧ»), τα τελευταία 24ωρα αποκτά δημοσιότητα η δεύτερη μεγάλη πτυχή αγροδιατροφικού ενδιαφέροντος που θα επηρεαστεί καταλυτικά από τη διατλαντική συμφωνία: η προστασία των προϊόντων Γεωγραφικών Ενδείξεων.
Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρίσκεται η φέτα και συγκρούονται δύο κυρίαρχες αντιλήψεις. Αφ’ ενός, όσων υποστηρίζουν ότι η προστασία κάποιων προϊόντων αποτελεί προέκταση του διατροφικού πολιτισμού και της ταυτότητας ενός λαού. Αφετέρου, της βαθιά νεοφιλελεύθερης άποψης ότι όλα αυτά πρέπει να ρυθμίζονται από την αγορά και ότι τα προϊόντα Ονομαστικής Προέλευσης είναι ένας καλυμμένος τρόπος παρεμπόδισης του διεθνούς εμπορίου. Όλα αυτά παρουσιάζονται αναλυτικά σε άλλο σημείο της «ΥΧ».
Αυτό που προκαλεί, ωστόσο, ανησυχία για το μέλλον του «εθνικού μας κτηνοτροφικού προϊόντος», της φέτας, είναι κάτι άλλο. Η ΕΕ έχει εντάξει τη φέτα στα 200 –περίπου– από τα 1341 προϊόντα (εκτός των οίνων) που θα προστατευθούν στα πλαίσια των διεθνών συμφωνιών που προτίθεται να κάνει. Αν αυτό ισχύει, τι είδους προστασία αποτελεί η μεγάλη πίεση που ασκεί στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, ώστε να αποδεχθεί μια καταστροφική συμφωνία με τη Ν. Αφρική για τη φέτα;
Ν.Λάππας
