Σε φαύλο κύκλο έχει εξελιχθεί το τοπίο γύρω από την καλλιέργεια και την εµπορία του συµπύρηνου ροδάκινου, µη εξαιρουµένων των καιρικών συνθηκών που τα φέρνουν όλα τούµπα. Η τιµή της πρώτης ύλης έχει µπει στη διελκυστίνδα παραγωγών-βιοµηχάνων, µε τους πρώτους να διεκδικούν την καλύτερη τιµή, που θα τους εξασφαλίσει το απαραίτητο εισόδηµα και τις προĔποθέσεις για το µέλλον της καλλιέργειας, και τους δεύτερους να προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίµα –διά του επίσηµου φορέα τους, την ΕΚΕ– ώστε η τιµή να µείνει καθηλωµένη στα 25 λεπτά το κιλό.
Τις διεργασίες γύρω από το καίριο θέµα της τιµής ήρθαν να επιβεβαιώσουν και οι χθεσινές δηλώσεις του προέδρου της ΕΚΕ, Κώστα Αποστόλου, σύµφωνα µε τις οποίες «από τα Χριστούγεννα κιόλας είχε γίνει η εκτίµηση ότι η τιµή θα κυµανθεί στα 25 λεπτά το κιλό, για ροδάκινα µε προυπόθεση ποιότητας. Είχα πει, επίσης, ότι βασική προϋπόθεση για την τιµή αυτή, αν όχι και για µεγαλύτερη, αποτελεί το προϊόν που θα παραλαµβάνουµε να είναι στο σωστό µέγεθος, να φέρει χρώµα κίτρινο και να είναι απαλλαγµένο από αρρώστιες».
Μιλώντας στην «ΥΧ», ο πρόεδρος της ΕΚΕ επανέλαβε ότι «τα ροδάκινα που παραλαµβάνουµε είναι πολύ χειρότερα των προδιαγραφών και τα παίρνουµε γιατί δεν υπάρχουν άλλα». Ειδικά για το θέµα της τιµής, ανέφερε πως «νοµίζω ότι δεν θα πάνε κάτω από τα 25 λεπτά. Θα δούµε. Αυτές τις µέρες θα γίνει η τιµολόγηση, αλλά βρισκόµαστε σε αυτό το επίπεδο».
Με φόντο… τα στέκια
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, η Ένωση Κονσερβοποιών Ελλάδας, αποτιµώντας τις εισκοµίσεις των πρώιµων ποικιλιών, κάνει λόγο για απώλειες ποσοτήτων, συνθήκη που από µόνη της, µε βάση τους κανόνες της αγοράς, συνηγορεί για αύξηση της τιµής.
Ταυτόχρονα, όµως, επικαλείται «ποιότητα προβληµατική», που «αυξάνει το κόστος παραγωγής, λόγω των υψηλών αναλώσεων και της δυσκολίας επίτευξης κατάλληλης ποιότητας κοµπόστας που η παγκόσµια αγορά θέλει», υποστηρίζοντας ότι «παραδίδονται στα εργοστάσια απαράδεκτα µεγάλες ποσότητες πράσινου ροδάκινου». Επιπλέον, µε άλλη ανακοίνωσή τους, οι κονσερβοποιοί εµφανίζονται αρκούντως καταγγελτικοί απέναντι στη µαύρη διακίνηση: «Πολλά προϊόντα συγκεντρώνονται από τυχαίους και εξωθεσµικούς διακινητές, σε χώρους ακατάλληλους και χωρίς στοιχειώδεις υποδοµές, χωρίς φορολογικά παραστατικά, χωρίς ασφαλισµένο και εξειδικευµένο προσωπικό, χωρίς τήρηση όρων υγιεινής και ασφάλειας και χωρίς διασφάλιση ποιοτικών προδιαγραφών», αναφέρουν.
Κάνουν λόγο για «ασυνείδητους πολίτες», που «επιδιώκουν τη διακίνηση των προϊόντων χωρίς παραστατικά», έχοντας ως κίνητρο τη «φορολογική επιβάρυνση των αγροτών», που «είναι σαφώς υψηλότερη τα τελευταία χρόνια» και καλούν «την πολιτεία και τα αρµόδια όργανά της να επέµβουν αποτελεσµατικά, ώστε να δοθεί επιτέλους τέλος σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση».
Οι παραγωγοί µπορούν, οι βιοµηχανίες θέλουν;
Από την πλευρά τους, τα επιχειρήµατα των ροδακινοπαραγωγών από όλες τις παραγωγικές περιοχές, µε τους οποίους µίλησε η «ΥΧ», συγκλίνουν στο ότι τα δεδοµένα που διαµορφώνει η κλιµατική αλλαγή και ο άστατος –και φέτος– καιρός, µε κύριο χαρακτηριστικό τις έντονες βροχοπτώσεις, επηρέασαν τις ποσότητες και την ποιότητα του ροδάκινου και εξώθησαν στο µάζεµα πράσινων ποσοτήτων.
Όλα αυτά έφεραν στο προσκήνιο την αδήρητη πραγµατικότητα. Ότι, δηλαδή, όπως τονίζουν, δεν µπορεί η µεταποίηση να αξιώνει ποιοτική πρώτη ύλη και να επιβάλλονται ποιοτικές προδιαγραφές, ούτε µε χαµηλές τιµές, ούτε έχοντας –µια µερίδα της τουλάχιστον– «ευλογήσει» την υπονόµευση ενός µηχανισµού που µπορεί να το κάνει.
Ο µηχανισµός αυτός, υπογραµµίζουν, είναι οι συνεταιρισµοί, οι οποίοι µπορούν να παράξουν ποιότητα και να ελέγξουν την ποιότητα και σε καµία περίπτωση η ευκαιριακή και τυχοδιωκτική λογική των στεκαρχών εµπόρων. Όπως αναφέρει δηκτικά εκπρόσωπος των παραγωγών: «Με απλά λόγια, ποιοι απορροφούσαν όλα αυτά τα χρόνια τις ποσότητες του συµπύρηνου που συγκεντρώνεται στα στέκια; Η… αρωµατοποιία;».
Κρίκος της ίδιας αλυσίδας δεδοµένων είναι η τιµή, υπογραµµίζουν οι καλλιεργητές, σηµειώνοντας ότι «όσο ο παραγωγός δεν πληρώνεται, δεν έχει απολύτως κανένα κίνητρο να πετάξει ούτε ένα πράσινο ροδάκινο. Eίναι πιο ισχυρή η ανάγκη να προλάβει να παραδώσει το προϊόν, µπροστά στον φόβο να το χάσει τελείως από τις καιρικές συνθήκες».
