Οι κύριες διαφορές της Δράσης σε σχέση με την αντίστοιχη του ΠΑΑ 2007 – 2013 αναφέρονται συνοπτικά πιο κάτω:
Αυξήθηκε ο αριθμός των περιοχών παρέμβασης από 7 σε 37, και αντίστοιχα η έκταση από 250.000 εκτάρια σε περίπου 500.000.
Απλουστεύθηκε η διαδικασία αξιολόγησης της επιλεξιμότητας. Η αξιολόγηση πλέον επικεντρώνεται στο αγροτεμάχιο και όχι στην καλλιέργεια (εκτός από την περίπτωση των μόνιμων φυτειών).
Η ενίσχυση του παραγωγού θα υπολογίζεται σύμφωνα με την καλλιέργεια που θα δηλώσει στο αίτημα πληρωμής και, μάλιστα, για να ενισχυθεί, καλείται να εφαρμόσει κάποια από τις επιλέξιμες καλλιέργειες, οι οποίες θεωρούνται υπεύθυνες για τη μόλυνση της νιτρορύπανσης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η λιπαντική αγωγή που εφαρμόζεται, πλην των δενδρωδών καλλιεργειών. Αυτό αφήνει ερωτηματικά σε σχέση με τον φιλοπεριβαλλοντικό χαρακτήρα της Δράσης.
Η απλούστευση της αξιολόγησης της επιλεξιμότητας είναι βέβαιο ότι θα συμβάλει στην υποβολή μεγάλου αριθμού αιτήσεων, με κίνδυνο να μην είναι δυνατό να καλυφθούν από τον εν λόγω προϋπολογισμό, όπως συνέβη με το Μέτρο 11 (Βιολογική Γεωργία).
Απλουστεύθηκαν οι μεθολογίες (πρακτικές) υλοποίησης, οι οποίες είχαν συνδυαστικό χαρακτήρα στην προηγούμενη προγραμματική περίοδο, ενώ τώρα παρουσιάζονται απλουστευμένες και δύναται να επιλεγούν είτε μεμονωμένα, είτε σε επιτρεπτούς συνδυασμούς.
Η συγκεκριμένη διαφοροποίηση παρέχει μεγαλύτερη ευελιξία στον παραγωγό, αναφορικά με την επιλογή του τρόπου υλοποίησης της Δράσης, αλλά απαιτεί μεγαλύτερη πολυπλοκότητα, αναφορικά με τον υπολογισμό του ποσού ενίσχυσης.
