Πριν από λίγες ημέρες, συναντηθήκαμε εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης από 20 χώρες-μέλη και συζητήσαμε για την πορεία των ευρωπαϊκών προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού, αλλά και ζητήματα ενδυνάμωσης της θέσης του αγρότη στην αγροδιατροφική αλυσίδα.
Όλα δείχνουν ότι η ενδυνάμωση αυτή θα προέλθει από την ανάθεση σε αντιπροσωπευτικές οργανώσεις παραγωγών της δυνατότητας να εκπροσωπούν ευρύτερα έναν κλάδο. Οργανώσεις τέτοιας αντιπροσωπευτικότητας στην Ελλάδα, με μία ίσως εξαίρεση φρούτων, δεν υφίστανται.
Σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές εξαγωγές, η συζήτηση έφτασε στη φέτα και στις διεθνείς συμφωνίες, όπως αυτή της CETA με τον Καναδά. Στις αιτιάσεις των άλλων και τη γνωστή επιχειρηματολογία της ΕΕ, όπως, για παράδειγμα, ότι τυρί με την ονομασία «φέτα» ξεκίνησε να παράγεται συχνά από Έλληνες μετανάστες πριν από πολλές δεκαετίες, θέσαμε τα επιχειρήματα της σημασίας της προστασίας των τοπικών προϊόντων στον ευρωπαϊκό αγροδιατροφικό πολιτισμό και την ΚΑΠ, της νοθείας και της προστασίας του καταναλωτή κ.λπ.
Υπήρξε, όμως, κάτι για το οποίο αισθανθήκαμε ιδιαίτερα άβολα. Ήταν η άποψη ανώτατου στελέχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι, ως χώρα και ως άμεσα ενδιαφερόμενοι, κάναμε πολύ λιγότερα από ό,τι άλλοι σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Μάλιστα, για να αποδείξει την ορθότητα των επιχειρημάτων του, αναφέρθηκε στην αδυναμία να δημιουργηθεί μία ενιαία διεπαγγελματική οργάνωση φέτας και προϊόντων αιγοπρόβειου γάλακτος αυτή την περίοδο στην Ελλάδα!
Τα θεσμικά κενά μας καθηλώνουν, αλλά είναι και ευρύτερα γνωστά!
