Χαμένες ευκαιρίες

Σκηνή πρώτη: Εστιατόριο του κέντρου της Αθήνας σε εξαιρετικό σημείο μέσα σε κήπο. Κατάλογος λιτός και αλμυρούτσικος ως προς τις τιμές. Πελάτης επιθυμεί ποτήρι λευκό κρασί και ρωτά τι κρασιά σερβίρονται σε ποτήρι. Η απάντηση αποστομωτική: Το εξής ένα μοσχοφίλερο. Κάνει να διαμαρτυρηθεί αλλά ο σερβιτόρος δεν του αφήνει περιθώρια. «Είναι εξαιρετικό κρασί με πολλά αρώματα».

Σκηνή δεύτερη: Εστιατόριο δίπλα στο κύμα, κυριολεκτικά σε τουριστική περιοχή. Σερβίρει ψαράκι, πατατούλες, σαλάτα και διάφορα πρώτα. Κολοκυθοκεφτέδες, ντοματοκεφτέδες, κ.λπ., όλα τηγανισμένα σε αγνό ηλιέλαιο. Με τη συνοδεία μπύρας ή αγνώστου ταυτότητας αλκοολούχου προϊόντος, που σερβίρεται ως το «δικό μας κρασί».

Απλές, καθημερινές σκηνές από την καλοκαιρινή ελληνική πραγματικότητα, που όλοι λίγο έως πολύ έχουμε ζήσει.

Όμως, τα καταστήματα εστίασης, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, είναι η βιτρίνα όσων παράγουμε, μια έξοχη ευκαιρία να δείξουμε, να διαφημίσουμε τα προϊόντα της γης μας χωρίς έξοδα. Ένας εύκολος τρόπος να αποκτήσουμε νέους πελάτες σε όλο τον κόσμο. Είναι κρίμα να μην την εκμεταλλευόμαστε και την ίδια στιγμή να ξοδεύονται εκατομμύρια σε καμπάνιες και εκθέσεις.

Θυμηθείτε πως όταν επιστρέφουμε από ένα ταξίδι στο εξωτερικό, φίλοι και γνωστοί ρωτάνε, «τι έφαγες»;

Τα εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές των ελληνικών προϊόντων. Αρκεί να τους τα γνωρίσουμε.

  • Τάνια Γεωργιοπούλου