Άραγε, οι αγρότες στη Νίκαια ή στις Σέρρες θα πληρώσουν διαφορετικές ασφαλιστικές εισφορές από αυτές σε άλλα σημεία της Ελλάδας; Δεν νομίζω. Ήρθε ο καιρός να εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, να βρούμε τα κοινά σημεία, να μην επιτρέψουμε για ακόμα μια φορά την εφαρμογή της λογικής διαίρει και βασίλευε. Όπως, πολύ σωστά νομίζω, μου είπε ένας αγρότης «όποιος μπαίνει στις τσέπες μου και κλέβει τα λεφτά μου είναι εχθρός».
Προφανώς άλλα είναι τα αιτήματα και οι ανάγκες των αγροτών στη Βόρεια Ελλάδα, άλλα στη Θεσσαλία και άλλα στην Πελοπόννησο. Διαφορετικά είναι τα προβλήματα των ελαιοπαραγωγών από εκείνα των καλλιεργητών κηπευτικών και ακόμα περισσότερο των κτηνοτρόφων ή των αλιέων.
Όμως, υπάρχουν μερικά κοινά σημεία που πρέπει να αναδειχθούν στη συγκεκριμένη συγκυρία ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ο κάθε παραγωγός στις τελευταίες εκλογές ή ποιος του υποσχέθηκε να τον φροντίσει από τους τοπικούς κομματάρχες. Το θέμα, αυτήν τη φορά, δεν είναι ποιος θα πάρει περισσότερα χρήματα από το πακέτο της κυβέρνησης. Είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Έφτασε η στιγμή που κάποιοι χρειάζεται να αναστείλουν, αν όχι και να ξεχάσουν, τις προσωπικές τους διαφωνίες- φιλοδοξίες για χάρη του συνόλου. Αυτό το γνωστό «εγώ ξέρω το σωστό και όλοι οι άλλοι είναι λάθος», που στην πραγματικότητα σημαίνει ή θα είμαι αρχηγός ή δεν με ενδιαφέρει τίποτα, δεν οδηγεί σε λύσεις μόνο σε επιπλέον αδιέξοδα.
Ήρθε και ο καιρός να αφήσουμε τους «πατέρες» κάθε είδους. Αγροτοπατέρες-εργατοπατέρες και άλλα τινά. Σε αυτές τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, μπορεί να νικήσει η συνεννόηση και η συνεργασία.
