Πάνος Ζουμπούλης, οινολόγος: Το καλό κρασί δεν έχει άμεσα κέρδη

Ο Πάνος Ζουμπούλης, οινολόγος του κόσμου κυριολεκτικά, αφού «δουλεύει» με αμπελώνες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, στην Ευρώπη, αλλά και στην Αργεντινή, τονίζει ότι το ελληνικό κρασί έχει μέλλον λαμπρό, εάν δεν κάνουμε «καμία ελληνική βλακεία», όπως, για παράδειγμα, να στείλουμε κακής ποιότητας κρασί στην Αμερική.

Το καλό κρασί δεν έχει άμεσα κέρδη

«Σε λίγα χρόνια, το ασύρτικο της Σαντορίνης θα είναι τόσο ακριβό, που δεν θα μπορούμε να το πιούμε στην Ελλάδα», προφητεύει. Λάτρης και δημιουργός μεγάλων κρασιών, υποστηρίζει ότι ακόμα και το χύμα οφείλει να είναι έντιμο και καλό κρασί.

Διαβάστε ακόμη: Κλάδεμα αμπέλου 2017 με τον οινολόγο Πάνο Ζουμπούλη (video)

Πιστεύετε ότι το ελληνικό κρασί έχει μέλλον;

Υπάρχουν οινοποιεία δύο ταχυτήτων: αυτά που «πηγαίνουν με χίλια» και κάνουν εξαγωγές και αυτά που παραπατάνε. Έχει γίνει ένα τεράστιο έργο όσον αφορά τις εξαγωγές. Οι ελληνικές ποικιλίες είναι –πλέον– αναγνωρίσιμες, ειδικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και να σκεφτούμε ότι δεν πάνε πολλά χρόνια, που το Ασύρτικο πουλιόταν τσάμπα. Και εννοώ «τζάμπα», πάντα σε σχέση με το κόστος παραγωγής. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το Ασύρτικο στη Σαντορίνη βγαίνει από έναν αμπελώνα που δίνει 300 κιλά το στρέμμα. Έχει πολύ υψηλό κόστος παραγωγής.

Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;

Κάθε μεσογειακό εστιατόριο –και δεν εννοώ μόνο ελληνικό, αλλά και ισραηλινό, Μαροκινό ή Σικελικό– οφείλει να έχει «Σαντορίνη» στον κατάλογό του. Και, επειδή η Σαντορίνη έκανε το ασύρτικο γνωστό, ακολουθούν και τα ασύρτικα της υπόλοιπης Ελλάδας, που με αυτό τον τρόπο βρίσκουν δρόμο στην αγορά. Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι σε λίγα χρόνια, εφόσον προστατεύσουμε την ποιότητα, δεν θα μπορούμε να πιούμε «Σαντορίνη» στην Ελλάδα.

Τι μπορεί να συμβεί και να χαλάσει η δουλειά που έχει γίνει;

Η «Σαντορίνη» είναι ένα κρασί υψηλότατων δυνατοτήτων. Τρέμω, όμως, μήπως το ασύρτικο πέσει σε λάθος χέρια και στείλουμε κακής ποιότητας κρασί στην Αμερική. Τα κάνουμε κάτι τέτοια.

Είναι αλήθεια ότι οι τιμές στις εξαγωγές είναι πιο χαμηλές;

Ναι, για να είσαι ανταγωνιστικός δίνεις πιο χαμηλές τιμές. Αυτήν τη στιγμή, όμως, είναι πολύ σημαντικό ότι το ελληνικό κρασί βρίσκεται στις ξένες αγορές. Οι εξαγωγές μας την τελευταία δεκαετία κινούνται ανοδικά. Είμαστε παρόντες και, εάν είμαστε καλοί, θα τα καταφέρουμε.

Πάντως, οι οινοποιοί παραπονιούνται ότι δεν βγάζουν κέρδη…

Το καλό κρασί δεν έχει άμεσα κέρδη. Γίνεται κεφαλαιοποίηση στην τρίτη γενιά. Δηλαδή, όχι στη γενιά που έστησε τον αμπελώνα, ούτε στην επόμενη, στη μεθεπόμενη. Εάν δεν κάνεις λάθη βέβαια.

Ξέρετε τι λέω σε κάθε πελάτη μου, που θέλει να κάνει οινοποιείο; Μη μου ζητάς αποσβέσεις άμεσα, πρόκειται για δουλειά που χρειάζεται χρόνο γενεών. Εάν εσύ δεν κάνεις λάθος, ο γιος σου δεν κάνει λάθος, τότε ο εγγονός σου μπορεί να γίνει πλούσιος, εάν δεν κάνει λάθος, βέβαια, και αυτός. Εάν θέλεις να μαζέψεις λεφτά εδώ και τώρα –όπως συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα– δεν είναι αυτός ο τομέας σου.

Στο «La tour Melas» (σ.σ.: οινοποιείο στη Φθιώτιδα, με το οποίο ο οινολόγος συνεργάζεται πολλά χρόνια), πουλάμε τώρα το κρασί που θα εμφιαλώσουμε το 2018 και παίρνουμε και τα χρήματα. Είναι τόσο επιτυχημένο, και όμως, και πάλι μπαίνουμε μέσα, όσον αφορά το κόστος παραγωγής αυτού του κρασιού.

Ως οινοποιός είναι καλύτερα να έχεις δικό σου αμπελώνα ή να συνεργάζεσαι με αμπελουργούς;

Το καλό κρασί γίνεται στα αμπέλια και όχι στο οινοποιείο. Τα οινοποιεία που έχουν αμπελώνες, μπορούν να κάνουν καλύτερα κρασιά, γιατί, όταν έχεις δικό σου αμπελώνα, μπορείς να ελέγχεις την ποιότητα απόλυτα.

Οι τιμές του σταφυλιού για τον παραγωγό είναι πολύ χαμηλές. Εδώ που τα λέμε, εάν οι παραγωγοί έβαζαν κάτω τα νούμερα, έσοδα-έξοδα, θα τα ξερίζωναν τα αμπέλια τους. Πώς να πεις, λοιπόν, στον αμπελουργό που «δεν βγαίνει» οικονομικά, «καλλιέργησε βιολογικά και αύξησε το κόστος σου περισσότερο, για να κάνω εγώ καλό κρασί»;

Πιστεύετε ότι υπάρχουν πολλά οινοποιεία στην Ελλάδα;

Η αλήθεια είναι ότι ξεφυτρώνουν οινοποιεία σε όλη την Ελλάδα συνέχεια τα τελευταία χρόνια. Κάθε περίπτωση, όμως, είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, κάθε μικρό νησί μπορεί να αντέξει ένα μικρό οινοποιείο, εάν δουλέψει σωστά με τον τουρισμό του νησιού. Αλλά, συχνά στα νησιά σερβίρουμε δηλητήρια.

Λέτε για το χύμα κρασί…

Ναι, το οποίο, βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερης ποιότητας από παλιά. Αλλά, έχει αυξηθεί και η ποσότητα που πουλιέται. Ξέρω μαγαζιά που πουλούσαν μισό χύμα μισό εμφιαλωμένο και τώρα πουλάνε χύμα σε ποσοστό 95%. Αγοράζεις το χύμα κρασί 1-1,6 ευρώ το κιλό, το πουλάς 16 ευρώ και είναι όλοι ευχαριστημένοι, εκτός, βέβαια, από τον οινοποιό. Εσύ, ως καταναλωτής, πίνεις κρασί, αρκετό κρασί, χωρίς να πληρώσεις πολλά και το εστιατόριο κάνει λιγότερο τζίρο μεν, αλλά έχει πιο πολύ κέρδος.

Ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης έχει επηρεάσει πολύ την αγορά;

Έχουν στριμωχτεί πολύ τα οινοποιεία από τον φόρο, που δεν απέδωσε και τα αναμενόμενα, ως συνήθως. Υπάρχουν πολλά οινοποιεία, που κάνουν καλή βιομηχανική ποιότητα. Στη Νεμέα και στην Κορινθία, γίνονται πολύ μεγάλοι όγκοι στο κρασί. Αυτούς τους έπληξε πολύ ο φόρος γιατί αύξησε την τιμή του κρασιού που πουλάνε κατά 20%. Και αυτό είναι μεγάλη αύξηση στις φθηνές κατηγορίες.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε όποιον θέλει να ασχοληθεί με το κρασί;

Ελληνικές ποικιλίες, περισσότερη προσοχή στην αμπελουργία –γιατί η οινοποίηση έχει προχωρήσει πολύ– και επιμονή στην ποιότητα.

Διαβάστε ακόμη: Οι γνώστες των βασικών ελληνικών ποικιλιών γράφουν στην «ΥΧ»