Μετά από τρία χρόνια μελέτης, Ιταλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι βρήκαν τον τρόπο που θα βοηθήσει τους ελαιοκαλλιεργητές να προβούν σε τεκμηριωμένες αποφάσεις όταν λαμβάνουν μέτρα κατά της εξάπλωσης της Xylella, όπως αναφέρει δημοσίευμα των Olive Oil Times.
«Ο μεγάλος αριθμός δεδομένων που καταγράφηκαν, σχετικά με τον κύκλο ζωής των εντόμων-φορέων του παθογόνου μέσα σε έναν ελαιώνα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον σχεδιασμό αποτελεσματικών προγραμμάτων ελέγχου έναντι αυτών των φορέων σε περιοχές που έχουν μολυνθεί, αλλά και στην εκτίμηση του κινδύνου εγκατάστασης και εξάπλωσης του βακτηρίου σε απρόσβλητες περιοχές», υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Μέσα από μία μελέτη-ορόσημο για τη φαινολογία των εντόμων-φορέων του βακτηρίου, κατέγραψαν τα αναπαραγωγικά χαρακτηριστικά και τις μετακινήσεις πληθυσμών τριών ειδών του εντόμου, που ευθύνεται για τη μεταφορά της βακτηριακής μόλυνσης στους ελαιώνες –το κοινό σε εμάς τζιτζικάκι– σε δύο περιοχές της Ιταλίας, την Απουλία και τη Λιγυρία.
Η ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Φυτοπροστασίας της Ιταλίας, καθώς και τα Πανεπιστήμια του Μπάρι, του Τορίνο και της Μπρέσκια, μέσα από τη μελέτη των χαρακτηριστικών και της «συμπεριφοράς» των συγκεκριμένων εντόμων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εφαρμογή εντομοκτόνων στα μέσα του Απρίλη θα είχε τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον περιορισμό των πληθυσμών τους, δεδομένου ότι μέχρι αυτό το διάστημα του χρόνου συντελείται η εκκόλαψη των νυμφών, οι οποίες αρχίζουν να εμφανίζονται από τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου.
Η περίοδος αυτή συμπίπτει, όπως αναφέρουν, με την τέταρτη φάση ανάπτυξης των περισσότερων νυμφών. «Οποιοδήποτε μέτρο ελέγχου εφαρμόζεται μετά τη φάση αυτή, θα μπορούσε ενδεχομένως να στοχεύσει ολόκληρο τον πληθυσμό των νυμφών, πριν εξελιχθούν σε ενήλικα έντομα, επιτυγχάνοντας έτσι τη μέγιστη αποτελεσματικότητα στην πρόληψη της εξάπλωσης του παθογόνου βακτηρίου», επισημαίνουν.
Παράλληλα, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ερευνητών στην περιοχή της Απουλίας, οι διαφορές στα φυσικά τοπία, αλλά και τα αγρονομικά μέτρα που λαμβάνονται, μπορεί να επηρεάζουν αντίστοιχα τις μετακινήσεις των ενήλικων πληθυσμών αυτών των εντόμων, τα οποία δείχνουν προτίμηση σε φυσικούς αλλά και ακαλλιέργητους ελαιώνες.
Για τον λόγο αυτόν, προειδοποιούν ότι οι λιγότερο καλλιεργούμενοι ελαιώνες διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης και εξάπλωσης της Xylella.
