Μέσα στους δύσκολους αυτούς καιρούς, το εργαστήριο παραδοσιακών υποδημάτων Κόγιας, που εδρεύει στην Καστανιά Καρδίτσας, συνεχίζει το ταξίδι του στον χρόνο. Με παρουσία πάνω από 100 χρόνια (έτος ιδρύσεως 1910) συνεχίζει να κατασκευάζει παραδοσιακά παπούτσια και στηρίζει την παράδοση και τον πολιτισμό. Είναι ίσως το τελευταίο εργαστήριο παραδοσιακών υποδημάτων στην Ελλάδα ή ένα από τα ελάχιστα που έχει απομείνει.
Η προσπάθεια του Παύλου Κόγια δεν άφησε ασυγκίνητο το γερμανικό κρατικό κανάλι NDR (της ARD), συνεργείο του οποίου βρέθηκε στην περιοχή και γύρισε ταινία- ντοκιμαντέρ, με θέμα την κατασκευή παραδοσιακών υποδημάτων (τσαρούχια γουρουνοτσάρουχα), συνδυάζοντάς το με πλάνα και από την όμορφη λίμνη Πλαστήρα.
Μιλώντας στην «ΥΧ» για την εμπειρία του αυτή, ο κ. Κόγιας δήλωσε σχετικά: «Ήταν μία όμορφη εμπειρία το γύρισμα με τους εξαιρετικούς επαγγελματίες του γερμανικού καναλιού. Για εμένα και τον αδελφό μου, Ηλία, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Μακάρι και τα κανάλια της πατρίδας μας και γενικότερα τα ΜΜΕ να δείξουν περισσότερο ενδιαφέρον για την παράδοση, γιατί αυτή αποτελεί ένα από τα τελευταία αναχώματα, πριν από την ολοκληρωτική ισοπέδωση της εθνικής ταυτότητάς μας. Είναι πραγματικά δύσκολος ο αγώνας που δίνουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την παράδοση και αν δεν ήταν μεγάλη η αγάπη μας γι’ αυτή, θα τα είχαμε παρατήσει».
Εργαστήρι και μουσείο παπουτσιών
Οι αδελφοί Κόγια έστησαν και ένα μικρό μουσείο υποδημάτων, το περίφημο «Μουσείο του τσαγκάρη», το οποίο είναι επισκέψιμο, κυρίως από σχολεία, με εργαλεία και μηχανές από τον παππού τους και διάφορα υποδήματα που ανακάλυψαν από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο επισκέπτης στο εργαστήριο της Καστανιάς (εκεί όπου κάποτε ο παππούς Αντώνιος ίδρυσε το πρώτο εργαστήριο) θα βρει και πολλά άλλα παραδοσιακά παπούτσια, όπως στιβάνια κρητικά, ποντιακές μπότες, γυναικεία παπούτσια χορού με μπαρέτα και δετά, μπότες ιππασίας άριστης εμφάνισης και εφαρμογής.
Επίσης, στον εκθεσιακό χώρο της οικογένειας Κόγια ο επισκέπτης θα δει και παλαιά υποδήματα από πολλά μέρη της Ελλάδας, ξεκινώντας από τα υποδήματα με μετάξι από την Αλεξανδρούπολη και καταλήγοντας στα στιβάνια των νησιών και της Κρήτης, καθώς και υποδήματα από Κορέα, Ολλανδία, Βουλγαρία, Τουρκία.
