«Όλοι χρειαζόμαστε φίλους και συμμάχους για να κερδίσουμε το στοίχημα με τη ζωή. Εγώ τους βρήκα στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων», λέει στην «ΥΧ» η Κατερίνα Μόκα. Η 39χρονη σπουδάστρια επέλεξε πριν από μερικά χρόνια τον δρόμο της αποκέντρωσης, κάνοντας μια «νέα αρχή» στη ζωή της. Σήμερα, η απόφαση αυτή τη φέρνει σε πλεονεκτική θέση για την πραγματοποίηση των μελλοντικών της σχεδίων. Άλλωστε, όπως τονίζει η ίδια με νόημα, «οι αλλαγές είναι στο χέρι μας να γίνουν για καλό».
Η Κατερίνα μεγάλωσε στη συνοικία Λαμπρινή των Αθηνών, από εκεί πήγε στη Νέα Μάκρη και αργότερα σπούδασε λογιστική στη Λάρισα. Στη συνέχεια, επέλεξε να πάρει τον δρόμο της επιστροφής στις ρίζες… «Στη Νέα Μάκρη είχαμε για 11 χρόνια μία πιτσαρία. Εκεί ασχολούμουν με τη μαγειρική. Αφότου το μαγαζί αυτό έκλεισε, επιστρέψαμε στον τόπο καταγωγής της μητέρας μου, τη Λάρισα. Το 2013 με βρήκε στα Ιωάννινα, από όπου κατάγεται ο παππούς μου», επισημαίνει και συμπληρώνει: «Όπως καταλαβαίνεις, βρίσκομαι σε συνεχή αποκέντρωση! Η ζωή μου με πάει προς τα έξω, καθώς τα πράγματα στην πόλη είναι ιδιαίτερα πιεστικά, χαοτικά και στρεσογόνα. Δεν θα μπορούσα με τίποτα να παραμείνω στην Αθήνα. Σε τελική ανάλυση, αφού ο πρωτογενής τομέας είναι εκείνος που μας θρέφει όλους με τα προϊόντα του, είναι ωφέλιμο να τον υπηρετήσουμε κι εμείς όσο περισσότερο –και όσοι περισσότεροι– μπορούμε».
«Η ζωή κάνει κύκλους και πολλές φορές χρειάζεται να είμαστε ευέλικτοι και να δεχόμαστε τις αλλαγές με αισιοδοξία και θάρρος»
Στη συνέχεια, η Κατερίνα επέλεξε να διαβεί την πόρτα της Γαλακτοκομικής Σχολής, ώστε να μάθει να παρασκευάζει ένα προϊόν που πάντα αγαπούσε. «Τη συγκεκριμένη περίοδο, βρισκόμουν στα Ιωάννινα. Τη Γαλακτοκομική Σχολή μού την είχε προτείνει ένας θείος μου, ο οποίος έχει πρόβατα και ασχολείται με την κτηνοτροφία. Έχοντας προηγουμένως απογοητευτεί από τον τριτογενή τομέα, είδα μπροστά μου την προοπτική αυτή ως μια ευκαιρία να ξεκινήσω από την αρχή, με νέες βάσεις. Αποφάσισα, λοιπόν, να φοιτήσω στη σχολή, κάνοντας έτσι την επανεκκίνησή μου, πάντοτε υπό την προσωπική δέσμευση να μην το βάλω κάτω και να αντιμετωπίζω τα πράγματα με αισιοδοξία. Θα μου πεις “ξανά σπουδές σε αυτή την ηλικία;” Ε ναι, γιατί όχι! Άλλωστε και η ζωή είναι ένα μεγάλο σχολείο, το οποίο δεν τελειώνει ποτέ. Άσε που το τυρί το λατρεύω και η σχολή αυτή μου έδωσε τη δυνατότητα να το μάθω όπως πουθενά αλλού. Είμαι ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία».
Τεράστια παρακαταθήκη γνώσεων
Κάπως έτσι ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα το μαθητικό ταξίδι της 39χρονης, η οποία μόνο καλά λόγια έχει να πει για τη σχολή. «Η Γαλακτοκομική Σχολή είναι μοναδική στο είδος της. Δεν νομίζω ότι η φήμη και το έργο της μπορούν να ξεπεραστούν από άλλα, νεότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κλάδου, διότι αυτά δεν έχουν το ίδιο υπόβαθρο ούτε προσφέρουν την ίδια κατάρτιση. Η σχολή έχει απίστευτο πλούτο και μια τεράστια παρακαταθήκη γνώσεων, η οποία δεν είναι άλλη από τη βιβλιοθήκη της και το έργο που άφησαν πίσω άξιοι άνθρωποι που πέρασαν από αυτήν. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί σήμερα, οι οποίοι πιστεύουν πάρα πολύ στη σχολή και έχουν αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτήν. Κάνουν απίστευτη έρευνα και μελέτη, κι ενώ θα μπορούσαν αυτόν τον όγκο γνώσης να τον δημοσιοποιήσουν για δικό τους οικονομικό –και όχι μόνο– όφελος, ουσιαστικά τον δίνουν απλόχερα στα παιδιά».
«Μακάρι να υπήρχε και τρίτη χρονιά!»
Τη διετή φοίτηση της Κατερίνας συνοδεύει πληθώρα πολύτιμων γνώσεων και εμπειριών. «Έμαθα μικροβιολογία, χημεία, ανάλυση του γάλακτος, ότι δηλαδή το προϊόν περιέχει έναν ασύλληπτο αριθμό μικροσωματιδίων που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς όταν το καταναλώνει. Ακόμα και το πώς λειτουργούν τα μηχανήματα αναλύσεων σε σχέση με παλαιότερα. Επίσης, κατάλαβα για ποιον λόγο κάποια γάλατα μύριζαν και κάποια όχι. Ακόμη, κατανόησα πόσο σημαντική είναι η υγιεινή. Ήρθα, δηλαδή, σε επαφή με πράγματα, τα οποία δεν θα μπορούσα να γνωρίζω, εάν δεν είχα βρεθεί στη σχολή, τόσο στο πλαίσιο των μαθημάτων, όσο και χάρη στις επισκέψεις ειδικών, όπως κτηνίατροι, χημικοί και αναλυτές από το εξωτερικό που μας έδωσαν τα φώτα τους. Εμείς, μέχρι στιγμής, έχουμε κάνει φέτα, γραβιέρα, κεφαλογραβιέρα, ανθότυρο, μανούρι, μυζήθρα και χαλούμι, ενώ στο επόμενο διάστημα το ρεπερτόριο αυτό θα εμπλουτιστεί. Μου αρέσει πάρα πολύ. Τόσο, που θα ήθελα να υπάρχει και τρίτη χρονιά φοίτησης».
Έχοντας συλλέξει όλα αυτά τα εφόδια, η Κατερίνα θέλει να τα αξιοποιήσει και επαγγελματικά το συντομότερο δυνατόν. Όμως, έχει και ένα μεγάλο όνειρο. «Αν όλα πάνε “δεξιά”, σκοπός μου είναι σε κάποια χρόνια από τώρα να ανοίξω ένα δικό μου τυροκομείο στις Καλαρρύτες. Δεν έχω βλέψεις να βγω στη σύνταξη», αναφέρει γελώντας.
