Το κυδώνι είναι ένα φυτό που έρχεται από το παρελθόν, όπου, μέσα από την παράδοση και την οικιακή οικονομία, έβαλε το δικό του αποτύπωμα. Δυστυχώς, όμως, δεν συνέχισε δυναμικά στην εμπορία ή στην κατανάλωση, με αποτέλεσμα οι καλυπτόμενες καλλιεργούμενες εκτάσεις με κυδωνιές να είναι ελάχιστες. Υπάρχουν όμως και παραγωγοί που επιμένουν στην καλλιέργεια αυτού του φυτού, γιατί πιστεύουν ότι έχει μέλλον, λόγω των διατροφικών ιδιαιτεροτήτων του.
Μεταξύ αυτών και ο Κώστας Στράτος, παραγωγός από το Ρίζι Φαρσάλων, που καλλιεργεί κυδώνι και προσπαθεί από μόνος του να ανοίξει την αγορά γιατί πιστεύει στο προϊόν, λόγω των ιδιοτήτων του.
«Είναι ένα φυτό που μπορεί να προσαρμοστεί σε πολλά εδάφη και σε πολλές περιοχές της χώρας, με τις αντίστοιχες φυσικά καλλιεργητικές φροντίδες. Παραδοσιακά σε κάθε χωριό και κήπο υπήρχαν κυδωνιές όπου για εκατοντάδες χρόνια οι καρποί τους αποτελούσαν μέρος της διατροφής του κάθε τόπου. Δυστυχώς, όμως, σήμερα δεν έχουμε εντάξει τις κυδωνιές σε μία ολοκληρωμένη παραγωγή και εμπορία, με αποτέλεσμα να περιοριζόμαστε σε ελάχιστες εκτάσεις. Ο κ. Στράτος μας εξηγεί ότι πρόκειται για μία καλλιέργεια με σημαντικές στρεμματικές αποδόσεις, που ξεπερνά ακόμα και τους 6 τόνους το στρέμμα.
«Απλά περιοριζόμαστε σε μία μικρή ζήτηση κυρίως από τις λαχαναγορές, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια σημαντική προοπτική». Αναφερόμενος στο θέμα των τιμών είπε για την τρέχουσα περίοδο, και ανάλογα με την ποιότητα, ότι κυμαίνονται από 20 έως 50 λεπτά το κιλό.
Δεν υπάρχει εξειδικευμένη ενημέρωση και έρευνα
Για έλλειψη ενημέρωσης και έρευνας κάνει λόγο ο Αλέξανδρος Θεοδωράκης, παραγωγός οπωροφόρων από τη Γεράνεια Ελασσόνας. Ο ίδιος ξεκίνησε πριν από χρόνια την καλλιέργεια κυδωνιάς, όμως συνάντησε προβλήματα στη φυτοπροστασία και σιγά-σιγά εγκατέλειψε την παραγωγή.
«Είχα επενδύσει στην καλλιέργεια αυτή, λόγω των ξεχωριστών της ιδιοτήτων, με στόχο την προώθηση των προϊόντων ως μεταποιημένων στις αγορές του εξωτερικού. Δυστυχώς, σε όλο το μήκος της αλυσίδας παραγωγής και διαχείρισης, δεν είχα την αντίστοιχη ενημέρωση, με αποτέλεσμα τα φυτά μου να προσβληθούν από ασθένειες, τις οποίες δεν μπορούσα να καταπολεμήσω και σιγά-σιγά περιορίστηκα μόνο στη μηλοκαλλιέργεια, την οποία διατηρώ μέχρι και σήμερα».
