Παραγωγικότητα στην Ελλάδα – Σ. ΦΟΥΝΤΑΣ: Μετάβαση στην ψηφιακή εποχή με τη στήριξη της πολιτείας

Η γεωργία βρίσκεται σε μια πολύ σημαντική καμπή. Ενώ υπάρχουν σημαντικές συνέργειες με δημιουργία δραστήριων και δυναμικών ομάδων παραγωγών με εξαγωγικό προφίλ, η γεωργία χρειάζεται να μεταβεί στην ψηφιακή εποχή για να μπορέσει να συμβαδίσει με την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου ψηφιακές εφαρμογές χρησιμοποιούνται από ένα μεγάλο μέρος των αγροτών. Η ελληνική γεωργία έχει ιδιαιτερότητες που δεν της επιτρέπουν να μεταβεί γρήγορα στην ψηφιακή εποχή, κυρίως λόγω του μικρού κλήρου, της μεγάλης ηλικίας των γεωργών που δεν έχουν εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες, αλλά και της έλλειψης ενημέρωσης των νέων αγροτών στις δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή γεωργία.

Υπάρχουν σημαντικές μελέτες, από την εφαρμογή τεχνικών γεωργίας ακριβείας σε αρκετές καλλιέργειες στην Ελλάδα, που έχουν σημειώσει αύξηση και της παραγωγής, αλλά και της ποιότητας των αγροτικών προϊόντων, με ταυτόχρονη μείωση των εισροών σε λιπάσματα, αρδευτικό νερό και φυτοφάρμακα. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση γεωργικών μηχανημάτων, χρησιμοποιώντας συστήματα μεταβλητής εφαρμογής εισροών σε λιπασματοδιανομείς, σε ψεκαστικά μηχανήματα, αλλά και με χρήση αυτόματης άρδευσης, χρησιμοποιώντας αισθητήρες υγρασίας εδάφους και τοπικούς μετεωρολογικούς σταθμούς.

Για να μπορέσει η ελληνική γεωργία να μεταβεί στην ψηφιακή εποχή και λόγω των ιδιαιτεροτήτων της, θα πρέπει να υπάρχει σημαντική βοήθεια από την πολιτεία, με στοχευμένες δράσεις. Θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση των αγροτών για τις δυνατότητες της χρήσης νέων τεχνολογιών, τον τρόπο εφαρμογής τους, αλλά και το κόστος εφαρμογής, και να είναι ξεκάθαρο σε ποιους παραγωγούς απευθύνεται, με βάση το είδος της καλλιέργειας, την έκταση και την υπάρχουσα παραλλακτικότητα στον αγρό.

Επίσης, θα πρέπει να δημιουργηθούν επιδεικτικά εμπορικά αγροκτήματα και όχι μόνο ερευνητικά προγράμματα, όπου θα εφαρμόζονται ψηφιακές τεχνολογίες και οι παραγωγοί θα μπορούν να παρακολουθούν τον τρόπο εφαρμογής, να βλέπουν τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα πιθανά προβλήματα, και να έχουν άμεση επαφή και ενημέρωση από τους ίδιους παραγωγούς που εφαρμόζουν αυτές τις τεχνολογίες στην πράξη. Τέτοιες δράσεις είναι σημαντικό να προταθούν και να χρηματοδοτηθούν από τις περιφέρειες της χώρας, με ταυτόχρονη παρακολούθηση της εφαρμογής των δράσεων.

ΣΠΥΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ,  Αν. καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών